Woen

From a syncopic, possibly dialectal, variation of Middle Dutch *Woeden, from Old Dutch Wuodan (“Woden”), from Proto-Germanic *Wōdanaz, from a pre-Germanic *Wātónos. Related to Dutch woeden (“to rage”), woede (“anger”) and woedend (“angry”). Cognate with English Woden (and wode), German Wotan and Swedish Odin.

• IPA^(key): /ʋun/
• Hyphenation: Woen
• Rhymes: -un

Woen m

1. (rare) the Germanic chief god Woden or Odin

• 1864: Een van die afgoden, van hun eigen maaksel, was Woen, de stormwind, van waar wy nog het heidensch woord Woens-dag en Woens-wagen (...) bewaard hebben. (Gezelle, 1864)

One of their idols, of their own creation, was Woden, the stormwind, whence we still have conserved the heathen word Wednesday and Woden's carriage (...).

• 1926: Die jonge kerel groeit in zijne verbeelding tot een Woen die op een gevleugeld ros door de lucht rijdt. (Stijn Streuvels, 1926)

That young man is growing in his imagination into a Woden who rides through the skies on a winged horse.

• 2013: De god Woen is dus genoemd naar de opperste vervoering die onze heidense voorouders zich bij hem voorstelden.

The god Woden is hence named after the exalted ecstasy our heathen forefathers imagined when they thought of him.

Rare as simplex. More commonly encountered in compounds like woensdag, Woenstijd and Woenswagen and in toponyms like Woensdrecht and Woensel.

• Wodan, Odin