Confucius

English

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Latin Confucius, from Mandarin 孔夫子 (Kǒng Fūzǐ, “Master Kong”).

Pronunciation

  • (US) IPA(key): /kənˈfju.ʃəs/

Proper noun

Confucius

  1. Western name of Kong Qiu (孔丘), an influential Chinese philosopher who lived 551 BCE – 479 BCE.
  2. (very rare) A male given name.

Derived terms

Translations

See also


French

Etymology

From Latin Confucius, from Mandarin 孔夫子 (Kǒng Fūzǐ, “Master Kong”).

Proper noun

Confucius

  1. Confucius

Latin

Alternative forms

Etymology

From Mandarin 孔夫子 (Kǒng Fūzǐ, “Master Kong”).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈfu.ki.us/, [kõːˈfʊ.ki.ʊs]

Proper noun

Confucius m (genitive Confuciī); second declension

  1. Confucius
    • 1687, Philippe Couplet, Confucius, Sinarum Philosophus:
      CUM FU CU, ſive Confucius quem Sinenſes uti Principem Philoſophiæ ſuæ ſequuntur, ...
    • 1698, Johann Jacob Hofmann, Lexicon Universale:
      CONFUTIUS, dictus Socrates Sinenſis, tum quia huic σύγχρονος, tum quia morum imprimis Doctrinam excoluit.
    • 1826, Stanislaus Julien translating Mencius as Meng Tseu, p. 46:
      Confucius aiebat...
      Confucius said...

Inflection

Second declension.

Case Singular
Nominative Confucius
Genitive Confuciī
Dative Confuciō
Accusative Confucium
Ablative Confuciō
Vocative Confucie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.