Aesopicus
Latin
Etymology
Aesōpus (“Aesop”) + -icus (“-ian”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ae̯ˈsoː.pi.kus/, [ae̯ˈsoː.pɪ.kʊs]
Adjective
Aesōpicus (feminine Aesōpica, neuter Aesōpicum); first/second declension
- Aesopian, of or pertaining to Aesop
- 1611, Johannes Kepler, Strena seu de nive sexangula 19:
- Hanc enim in nive formatricem facultatem si scivisset illa Aesopicae fabellae adultera, persuadere marito potuisset, se ex nive concepisse spurioque suo non tam facile fuisset orbata calliditate mariti.
- If indeed that adulteress of the Aesopian fable had known of this formative faculty in snow, she could have convinced her husband, that she had conceived from snow, and would not have been so easily deprived of her illegitimate child by her husband’s shrewdness.
- Hanc enim in nive formatricem facultatem si scivisset illa Aesopicae fabellae adultera, persuadere marito potuisset, se ex nive concepisse spurioque suo non tam facile fuisset orbata calliditate mariti.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Aesōpicus | Aesōpica | Aesōpicum | Aesōpicī | Aesōpicae | Aesōpica | |
Genitive | Aesōpicī | Aesōpicae | Aesōpicī | Aesōpicōrum | Aesōpicārum | Aesōpicōrum | |
Dative | Aesōpicō | Aesōpicō | Aesōpicīs | ||||
Accusative | Aesōpicum | Aesōpicam | Aesōpicum | Aesōpicōs | Aesōpicās | Aesōpica | |
Ablative | Aesōpicō | Aesōpicā | Aesōpicō | Aesōpicīs | |||
Vocative | Aesōpice | Aesōpica | Aesōpicum | Aesōpicī | Aesōpicae | Aesōpica |
References
- Aesopicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Aesopicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.