पवन

See also: पावनी

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पवन (pávana).

Pronunciation
  • IPA(key): [pəʋən̪]

Noun

पवन • (pavan) m (Urdu spelling پون‎)

  1. air, breeze, wind
    पवन-चक्की टूट गया है।
    pavan-cakkī ṭūṭ gayā hai.
    The wind-mill is broken.

Synonyms

References
  • Platts, John T. (1884), “पवन”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & co.

Sanskrit

Noun

पवन • (pávana) m

  1. "purifier", wind or the god of wind, breeze, air
  2. vital air, breath

Declension
Masculine a-stem declension of पवन
Nom. sg. पवनः (pavanaḥ)
Gen. sg. पवनस्य (pavanasya)
Singular Dual Plural
Nominative पवनः (pavanaḥ) पवनौ (pavanau) पवनाः (pavanāḥ)
Vocative पवन (pavana) पवनौ (pavanau) पवनाः (pavanāḥ)
Accusative पवनम् (pavanam) पवनौ (pavanau) पवनान् (pavanān)
Instrumental पवनेन (pavanena) पवनाभ्याम् (pavanābhyām) पवनैः (pavanaiḥ)
Dative पवनाय (pavanāya) पवनाभ्याम् (pavanābhyām) पवनेभ्यः (pavanebhyaḥ)
Ablative पवनात् (pavanāt) पवनाभ्याम् (pavanābhyām) पवनेभ्यः (pavanebhyaḥ)
Genitive पवनस्य (pavanasya) पवनयोः (pavanayoḥ) पवनानाम् (pavanānām)
Locative पवने (pavane) पवनयोः (pavanayoḥ) पवनेषु (pavaneṣu)

Descendants
  • → Gujarati: પવન (pavan)
  • → Hindi: पवन (pavan)
  • → Malay: pawana
  • → Tamil: பவனம் (pavaṉam), பவனன் (pavaṉaṉ)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.