լարեմ
Old Armenian
Etymology
From լար (lar).
Verb
լարեմ • (larem) (aorist indicative լարեցի)
- (transitive) to stretch, to extend
- լարել աղեղունս ― larel ałełuns ― to shoot with the bow, to be a skillful archer
- լարել զքիլ ― larel zkʿil ― to stretch forth the hand
- խոզի լարել զբաշն ― xozi larel zbašn ― to bristle up
- (transitive) to lay or set snare
- լարել որոգայթս ― larel orogaytʿs ― to lay snares, to stretch out nets
- լարել զոք ի պատրանս ― larel zokʿ i patrans ― to spread a snare, to deceive
Conjugation
active
| infinitive | լարել (larel) | participle | լարեցեալ, լարեալ (larecʿeal, lareal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | լարեց- (larecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | լարեմ (larem) | լարես (lares) | լարէ (larē) | լարեմք (laremkʿ) | լարէք (larēkʿ) | լարեն (laren) | |
| imperfect | լարէի, լարեի* (larēi, larei*) | լարէիր, լարեիր* (larēir, lareir*) | լարէր (larēr) | լարէաք, լարեաք* (larēakʿ, lareakʿ*) | լարէիք, լարեիք* (larēikʿ, lareikʿ*) | լարէին, լարեին* (larēin, larein*) | |
| aorist | լարեցի (larecʿi) | լարեցեր (larecʿer) | լարեաց (lareacʿ) | լարեցաք (larecʿakʿ) | լարեցէք, լարեցիք (larecʿēkʿ, larecʿikʿ) | լարեցին (larecʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | լարիցեմ (laricʿem) | լարիցես (laricʿes) | լարիցէ (laricʿē) | լարիցեմք (laricʿemkʿ) | լարիցէք (laricʿēkʿ) | լարիցեն (laricʿen) | |
| aorist | լարեցից (larecʿicʿ) | լարեսցես (larescʿes) | լարեսցէ (larescʿē) | լարեսցուք (larescʿukʿ) | լարեսջիք (laresǰikʿ) | լարեսցեն (larescʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | լարեա՛ (lareá) | — | — | լարեցէ՛ք (larecʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | լարեսջի՛ր (laresǰír) | — | — | լարեսջի՛ք (laresǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ լարեր (mí larer) | — | — | մի՛ լարէք (mí larēkʿ) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | լարել, լարիլ* (larel, laril*) | participle | լարեցեալ, լարեալ (larecʿeal, lareal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | լարեց- (larecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | լարիմ (larim) | լարիս (laris) | լարի (lari) | լարիմք (larimkʿ) | լարիք (larikʿ) | լարին (larin) | |
| imperfect | լարէի (larēi) | լարէիր (larēir) | լարէր, լարիւր (larēr, lariwr) | լարէաք (larēakʿ) | լարէիք (larēikʿ) | լարէին (larēin) | |
| aorist | լարեցայ (larecʿay) | լարեցար (larecʿar) | լարեցաւ (larecʿaw) | լարեցաք (larecʿakʿ) | լարեցայք (larecʿaykʿ) | լարեցան (larecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | լարիցիմ (laricʿim) | լարիցիս (laricʿis) | լարիցի (laricʿi) | լարիցիմք (laricʿimkʿ) | լարիցիք (laricʿikʿ) | լարիցին (laricʿin) | |
| aorist | լարեցայց (larecʿaycʿ) | լարեսցիս (larescʿis) | լարեսցի (larescʿi) | լարեսցուք (larescʿukʿ) | լարեսջիք (laresǰikʿ) | լարեսցին (larescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | լարեա՛ց (lareácʿ) | — | — | լարեցարո՛ւք (larecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | լարեսջի՛ր (laresǰír) | — | — | լարեսջի՛ք (laresǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ լարիր (mí larir) | — | — | մի՛ լարիք (mí larikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Descendants
- Armenian: լարել (larel)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “լարեմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.