κριτικός

Ancient Greek

Etymology

From κρῐτής (kritḗs, “judge”) +‎ -ῐκός (-ikós), from κρῑ́νω (krī́nō, “I judge”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kri.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kri.tiˈkos/

Adjective

κρῐτῐκός • (kritikós) m (feminine κρῐτῐκή, neuter κρῐτῐκόν); first/second declension

Able to judge, discerning, critical
(Especially as a substantive concerning language): critic, grammarian, academic

Inflection

First and second declension of κρῐτῐκός; κρῐτῐκή; κρῐτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κρῐτῐκός kritikós	κρῐτῐκή kritikḗ	κρῐτῐκόν kritikón	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκᾱ́ kritikā́	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκοί kritikoí	κρῐτῐκαί kritikaí	κρῐτῐκᾰ́ kritiká
Genitive	κρῐτῐκοῦ kritikoû	κρῐτῐκῆς kritikês	κρῐτῐκοῦ kritikoû	κρῐτῐκοῖν kritikoîn	κρῐτῐκαῖν kritikaîn	κρῐτῐκοῖν kritikoîn	κρῐτῐκῶν kritikôn	κρῐτῐκῶν kritikôn	κρῐτῐκῶν kritikôn
Dative	κρῐτῐκῷ kritikôi	κρῐτῐκῇ kritikêi	κρῐτῐκῷ kritikôi	κρῐτῐκοῖν kritikoîn	κρῐτῐκαῖν kritikaîn	κρῐτῐκοῖν kritikoîn	κρῐτῐκοῖς kritikoîs	κρῐτῐκαῖς kritikaîs	κρῐτῐκοῖς kritikoîs
Accusative	κρῐτῐκόν kritikón	κρῐτῐκήν kritikḗn	κρῐτῐκόν kritikón	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκᾱ́ kritikā́	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκούς kritikoús	κρῐτῐκᾱ́ς kritikā́s	κρῐτῐκᾰ́ kritiká
Vocative	κρῐτῐκέ kritiké	κρῐτῐκή kritikḗ	κρῐτῐκόν kritikón	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκᾱ́ kritikā́	κρῐτῐκώ kritikṓ	κρῐτῐκοί kritikoí	κρῐτῐκαί kritikaí	κρῐτῐκᾰ́ kritiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κρῐτῐκῶς kritikôs			κρῐτῐκώτερος kritikṓteros			κρῐτῐκώτᾰτος kritikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

ἀποκριτικός (apokritikós)
διακριτικός (diakritikós)
ἐκκριτικός (ekkritikós)

ἐπικριτικός (epikritikós)
εὐαποκριτικός (euapokritikós)
ὀνειροκριτικός (oneirokritikós)

προκριτικός (prokritikós)
συγκριτικός (sunkritikós)
ὑποκριτικός (hupokritikós)

References

κριτικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κριτικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κριτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
G2924 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- critic idem, page 184.

Greek

Adjective

κριτικός • (kritikós) m (feminine κριτική, neuter κριτικό)

critical (expressing comment or judgement)

Declension

declension of κριτικός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κριτικός	κριτική	κριτικό	κριτικοί	κριτικές	κριτικά
genitive	κριτικού	κριτικής	κριτικού	κριτικών	κριτικών	κριτικών
accusative	κριτικό	κριτική	κριτικό	κριτικούς	κριτικές	κριτικά
vocative	κριτικέ	κριτική	κριτικό	κριτικοί	κριτικές	κριτικά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο κριτικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο κριτικός (o pio kritikós), etc.)

Noun

κριτικός • (kritikós) m or f (plural κριτικοί)

critic
κριτικός θεάτρου (theatre critic)

Declension

declension of κριτικός

	singular	plural
nominative	κριτικός •	κριτικοί •
genitive	κριτικού •	κριτικών •
accusative	κριτικό •	κριτικούς •
vocative	κριτικέ •	κριτικοί •

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.