кішэннік
кішэннік (Weißrussisch)
Substantiv, m, hart, belebt
| Singular | Plural
| |
|---|---|---|
| Nominativ | кішэннік | кішэннікі
|
| Genitiv | кішэнніка | кішэннікаў
|
| Dativ | кішэнніку | кішэннікам
|
| Akkusativ | кішэнніка | кішэннікаў
|
| Instrumental | кішэннікам | кішэннікамі
|
| Lokativ | кішэнніку | кішэнніках
|
Alternative Schreibweisen:
- кішэньнік
Worttrennung:
- кі·шэн·нік
Aussprache:
- IPA: [kʲiˈʂɛnʲːik]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Person, die fremde bewegliche Sachen, die sich im unmittelbaren Einflussbereich einer anderen Person befinden, entwendet; Taschendieb
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
|
Für [1] siehe Übersetzungen zu Taschendieb1 m |
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Слоўнік: „кішэннік“
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.