principium
prīncipium (Latein)
Substantiv, n
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | prīncipium | prīncipia |
Genitiv | prīncipiī | prīncipiōrum |
Dativ | prīncipiō | prīncipiīs |
Akkusativ | prīncipium | prīncipia |
Vokativ | prīncipium | prīncipia |
Ablativ | prīncipiō | prīncipiīs |
Worttrennung:
- prīn·ci·pi·um, Genitiv:
Bedeutungen:
- [1] Anfang, Beginn, Ursprung
- [2] Grund, Grundlage
- [3] meist Plural: Element, Grundstoff
- [4] mittellateinisch: Prinzip
Herkunft:
- vergleiche princeps → la
Beispiele:
- [1] in principio creavit Deus caelum et terram (Vulgata: Genesis 1, 1)
- Im Anfang schuf Gott Himmel und Erde.
- [1] Mors principium est.
- Der Tod ist [erst] der Anfang.
- [1] Principiis obsta!
- Wehre den Anfängen!
Sprichwörter:
- [1] omne principium grave
- Aller Anfang (ist) schwer.
Charakteristische Wortkombinationen:
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „principium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1924f.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.