oppidulum

oppidulum (Latein)

Substantiv, n

Kasus Singular Plural
Nominativ oppidulumoppidula
Genitiv oppidulīoppidulōrum
Dativ oppidulōoppidulīs
Akkusativ oppidulumoppidula
Vokativ oppidulumoppidula
Ablativ oppidulōoppidulīs

Worttrennung:

op·pi·du·lum, Plural: op·pi·du·la

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] eine kleine Stadt: Städtchen

Herkunft:

Deminutiv von oppidum[1]

Beispiele:

[1] „eumque lusi iocose satis, neque solum illud extorsi oppidulum quod <eius> erat positum in Euphrati Zeugmate sed praeterea togam sum eius praetextam, quam erat adeptus Caesare consule, magno hominum risu cavillatus.“[2]
[1] „Quattuor hinc rapimur viginti et milia raedis
mansuri oppidulo quod versu dicere non est,“[3]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „oppidulum“ (Zeno.org), Band II, Spalte 1366.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 353

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „oppidulum“ (Zeno.org), Band II, Spalte 1366.
  2. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Quintum fratrem, 2,11,2
  3. Quintus Horatius Flaccus, Sermones, 1,5,86–87
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.