język polski
język polski (Polnisch)
Substantiv, m, Wortverbindung
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | język polski | — |
| Genitiv | języka polskiego | — |
| Dativ | językowi polskiemu | — |
| Akkusativ | język polski | — |
| Instrumental | językiem polskim | — |
| Lokativ | języku polskim | — |
| Vokativ | języku polski | — |
Worttrennung:
- ję·zyk pol·ski, kein Plural
Aussprache:
- IPA: [ˈjɛw̃zɨk ˈpɔlski], kein Plural
- Hörbeispiele:
język polski (Info), kein Plural
Bedeutungen:
- [1] Sprachwissenschaft: Polnisch
Herkunft:
- Wortverbindung aus dem Substantiv język → pl „die Sprache“ und dem Adjektiv polski → pl „Polnisch“ in KNG-Kongruenz
Synonyme:
- [1] polski, polszczyzna
Gegenwörter:
- [1] język kaszubski, język połabski
Oberbegriffe:
- [1] język lechicki, język zachodniosłowiański, język słowiański, język indoeuropejski
Beispiele:
- [1] Uczę się języka polskiego.
- Ich lerne Polnisch.
- [1] Język polski jest językiem urzędowym Polski.
- Polnisch ist die Amtssprache Polens.
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] Polska (Rzeczpospolita Polska)
Übersetzungen
|
Für [1] siehe Übersetzungen zu Polnisch1 n |
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Polnischer Wikipedia-Artikel „język polski“
- [1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „język+polski“
- [1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „język+polski“
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.