dumicola

dūmicola (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ dūmicoladūmicolae
Genitiv dūmicolaedūmicolārum
Dativ dūmicolaedūmicolīs
Akkusativ dūmicolamdūmicolās
Vokativ dūmicoladūmicolae
Ablativ dūmicolādūmicolīs

Worttrennung:

du·mi·co·la, Plural: du·mi·co·lae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Person, die eine von Gestrüpp geprägte Gegend bewohnt: Gestrüppbewohner

Herkunft:

zusammengesetzt aus dem Substantiv dumus  la „das Gestrüpp, das Gebüsch“ und dem Verb colere  la „bebauen; bewohnen“[1]

Beispiele:

[1] „Haec dicenda mihi; nec diri gurgitis umquam
Lustravit pinu freta barbara, nec vagus orbem
Undique reptavi: sed vasti flumina Gangis,
Caucaseas arces et dumicolas Arienos
Incentore canam Phoebo, musisque magistris
Omnia veridico decurrens carmine pandam.“[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „dumicola“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „dumicola“ (Zeno.org)
  2. Rufius Festus Avienus, Descriptio orbis terrae, 892–897
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.