disceus

disceus (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ disceusdisceī
Genitiv disceīdisceōrum
Dativ disceōdisceīs
Akkusativ disceumdisceōs
Vokativ disceedisceī
Ablativ disceōdisceīs

Worttrennung:

dis·ce͡us, Genitiv: dis·ceī

Bedeutungen:

[1] Astronomie: Komet in der Form einer Scheibe; Scheibenstern

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen δισκεύς (diskeús)  grc[1]

Oberbegriffe:

[1] cometes

Beispiele:

[1] „easdem breviores et in mucronem fastigatas xiphias vocavere, quae sunt omnium pallidissimae et quodam gladii nitore ac sine ullis radiis, quos et disceus, nomini similis, colore autem electro, raros e margine emittit.“ (Plin. Nat. 2, 89)[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „disceus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2193.
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „disceus

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „disceus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2193.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 156.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.