apathia

apathīa (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ apathīa
Genitiv apathīae
Dativ apathīae
Akkusativ apathīam
Vokativ apathīa
Ablativ apathīā

Worttrennung:

a·pa·thia, kein Plural

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Philosophie: Leidenschaftslosigkeit, Apathie

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀπάθεια (apatheia)  grc[1]

Beispiele:

[1] „Sic‚ inquit ‚isti apathiae sectatores, qui videri se esse tranquillos et intrepidos et inmobiles volunt, dum nihil cupiunt, nihil dolent, nihil irascuntur, nihil gaudent, omnibus vehementioris animi officiis amputatis in torpore ignavae et quasi enervatae vitae consenescunt.‘“[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „apathia“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 485

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „apathia“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 485
  2. Aulus Gellius, Noctes Atticae, 19,12,10
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.