aberrare

aberrare (Italienisch)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens ioaberro
tuaberri
lui, lei, Leiaberra
noiaberriamo
voiaberrate
loroaberrano
Imperfekt ioaberravo
Historisches Perfekt io
Partizip II aberrato
Konjunktiv II ioaberrassi
Imperativ tuaberra
voiaberrate
Hilfsverb avere
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare

Worttrennung:

a·ber·ra·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:  aberrare (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: abweichen

Herkunft:

[1] von lateinisch aberrare  la

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] aberrante, aberrazione


Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Italienischer Wikipedia-Artikel „aberrare
[1] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare
[1] LingoStudy.de Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare
[1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikonaberrare
[1] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare

aberrāre (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular aberrō
2. Person Singularaberrās
3. Person Singularaberrat
1. Person Pluralaberrāmus
2. Person Pluralaberrātis
3. Person Pluralaberrant
Perfekt 1. Person Singularaberrāvī
Imperfekt 1. Person Singularaberrābam
Futur 1. Person Singularaberrābō
PPP aberrātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularaberrem
Imperativ Singularaberrā
Pluralaberrāte
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare

Worttrennung:

ab·er·ra·re

Bedeutungen:

[1] räumlich von jemandem/einer Gruppe abkommen: abirren, sich verirren
[2] übertragen: abkommen, abschweifen, abweichen
[3] übertragen: sich zerstreuen, loskommen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb errare  la „irren“ mit dem Präfix ab-

Beispiele:

[1] „Puer inter homines aberravit a patre.“[1]
[1] „dispersi equites per agros quidam aberrarunt decepti clamoribus aliis ex alio exsistentibus loco, pars obuios habuerunt hostes.“[2]
[1] „inde ad Macrin, quam vocant, insulam traiecit, ut praetervehentis classis si quas aberrantes ex agmine naves posset, aut postremum agmen opportune adoriretur.“[3]
[1] „Prodigia eo anno nuntiata: in Crustumino avem sanqualem quam vocant sacrum lapidem rostro cecidisse, bovem in Campania locutam, vaccam aeneam Syracusis ab agresti tauro, qui a pecore aberrasset, initam ac semine adspersam.“[4]
[2] „habet enim quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat et quo intuens ab eo, quodcumque sibi proposuerit, minus aberret.[5]
[2] „‚Tamen a proposito‘, inquam, ‚aberramus.‘“[6]
[2] „danda igitur opera est, ut etiamsi aberrare ad alia coeperit ad haec revocetur oratio, sed utcumque aderunt neque enim isdem de rebus nec omni tempore nec similiter delectamur.“[7]
[2] „quarum rerum etsi facilis explicatio videtur, tamen animus aberrat a sententia suspensus curis maioribus.“[8]
[2] „sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus:[9]
[3] „Ego hic duo magna συντάγματα absolvi; nullo enim alio modo a miseria quasi aberrare possum.“[10]
[3] „at ego hic scribendo dies totos nihil equidem levor, sed tamen aberro.[11]
[3] „misellus ἀτυχεῖ nam ἐν τοῖς σπουδαίοις, ubi non aberravit eius animus, satis apparet ἡ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ εὐγένεια.“[12]

Wortbildungen:

aberratio

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „aberro“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 15
[1–3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 2

Quellen:

  1. Titus Macchius Plauts, Menaechmi, 31
  2. Titus Livius, Ab urbe condita, 31,37,2
  3. Titus Livius, Ab urbe condita, 37,13,1
  4. Titus Livius, Ab urbe condita, 41,13,1–2
  5. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 1,145
  6. Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 5,83
  7. Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1,135
  8. Marcus Tullius Cicero, In M. Antonium orationes Philippicae, 7,1
  9. Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 4,40
  10. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 12,45,1
  11. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 12,38,1
  12. Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum, Divus Claudius, 4
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.