aberrare
aberrare (Italienisch)
Verb
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | io | aberro |
tu | aberri | |
lui, lei, Lei | aberra | |
noi | aberriamo | |
voi | aberrate | |
loro | aberrano | |
Imperfekt | io | aberravo |
Historisches Perfekt | io | |
Partizip II | aberrato | |
Konjunktiv II | io | aberrassi |
Imperativ | tu | aberra |
voi | aberrate | |
Hilfsverb | avere | |
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare |
Worttrennung:
- a·ber·ra·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele:
aberrare (Info)
Bedeutungen:
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] aberrante, aberrazione
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Italienischer Wikipedia-Artikel „aberrare“
- [1] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare“
- [1] LingoStudy.de Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare“
- [1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon „aberrare“
- [1] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare“
aberrāre (Latein)
Verb
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | aberrō |
2. Person Singular | aberrās | |
3. Person Singular | aberrat | |
1. Person Plural | aberrāmus | |
2. Person Plural | aberrātis | |
3. Person Plural | aberrant | |
Perfekt | 1. Person Singular | aberrāvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | aberrābam |
Futur | 1. Person Singular | aberrābō |
PPP | aberrātus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | aberrem |
Imperativ | Singular | aberrā |
Plural | aberrāte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare |
Worttrennung:
- ab·er·ra·re
Bedeutungen:
- [1] räumlich von jemandem/einer Gruppe abkommen: abirren, sich verirren
- [2] übertragen: abkommen, abschweifen, abweichen
- [3] übertragen: sich zerstreuen, loskommen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Puer inter homines aberravit a patre.“[1]
- [1] „dispersi equites per agros quidam aberrarunt decepti clamoribus aliis ex alio exsistentibus loco, pars obuios habuerunt hostes.“[2]
- [1] „inde ad Macrin, quam vocant, insulam traiecit, ut praetervehentis classis si quas aberrantes ex agmine naves posset, aut postremum agmen opportune adoriretur.“[3]
- [1] „Prodigia eo anno nuntiata: in Crustumino avem sanqualem quam vocant sacrum lapidem rostro cecidisse, bovem in Campania locutam, vaccam aeneam Syracusis ab agresti tauro, qui a pecore aberrasset, initam ac semine adspersam.“[4]
- [2] „habet enim quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat et quo intuens ab eo, quodcumque sibi proposuerit, minus aberret.“[5]
- [2] „‚Tamen a proposito‘, inquam, ‚aberramus.‘“[6]
- [2] „danda igitur opera est, ut etiamsi aberrare ad alia coeperit ad haec revocetur oratio, sed utcumque aderunt neque enim isdem de rebus nec omni tempore nec similiter delectamur.“[7]
- [2] „quarum rerum etsi facilis explicatio videtur, tamen animus aberrat a sententia suspensus curis maioribus.“[8]
- [2] „sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus:“[9]
- [3] „Ego hic duo magna συντάγματα absolvi; nullo enim alio modo a miseria quasi aberrare possum.“[10]
- [3] „at ego hic scribendo dies totos nihil equidem levor, sed tamen aberro.“[11]
- [3] „misellus ἀτυχεῖ nam ἐν τοῖς σπουδαίοις, ubi non aberravit eius animus, satis apparet ἡ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ εὐγένεια.“[12]
Wortbildungen:
Übersetzungen
Für [1] siehe Übersetzungen zu abirren, zu verirren1 Für [2] siehe Übersetzungen zu abkommen2b, zu abschweifen, zu abweichen Für [3] siehe Übersetzungen zu zerstreuen3, zu loskommen |
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „aberro“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 15
- [1–3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 2
Quellen:
- Titus Macchius Plauts, Menaechmi, 31
- Titus Livius, Ab urbe condita, 31,37,2
- Titus Livius, Ab urbe condita, 37,13,1
- Titus Livius, Ab urbe condita, 41,13,1–2
- Marcus Tullius Cicero, De oratore, 1,145
- Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 5,83
- Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1,135
- Marcus Tullius Cicero, In M. Antonium orationes Philippicae, 7,1
- Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 4,40
- Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 12,45,1
- Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 12,38,1
- Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum, Divus Claudius, 4
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.