Zwitsers systeem

Het Zwitsers systeem is een toernooisysteem dat veel wordt toegepast bij denksporten.

De basis van het systeem is dat men voor elke partij of ronde een aantal punten krijgt (bijvoorbeeld 1 voor een overwinning, ½ voor een remise) en dat in elke ronde zo veel mogelijk de spelers met hetzelfde aantal punten tegen elkaar worden ingedeeld, maar dezelfde spelers spelen nooit tweemaal tegen elkaar. Hierdoor worden dus in het verloop van het toernooi de sterkere spelers tegen elkaar ingedeeld, evenals de zwakkere.

Aan het eind bepaalt het aantal punten dat elke speler heeft behaald de uitslag van het toernooi. Wanneer die gelijk zijn, worden vaak de zogenaamde weerstandspunten gebruikt om een uitslag te bepalen. Dit is de som van het aantal punten behaald door de tegenstanders van een speler. Het idee daarachter is dat een speler met veel weerstandspunten relatief zware tegenstanders heeft gehad.

Het voordeel van het Zwitsers systeem is dat het gegeven het aantal ronden een betere kans geeft de sterkste spelers ook bovenaan in de uitslag tegen te komen dan de meeste andere systemen en dat het ook voor spelers die al uitgeschakeld zijn nog interessante partijen biedt. Een tweede voordeel is dat bij een groot aantal spelers ook met een beperkt aantal speelrondes de einduitslag een redelijk goed beeld geeft van de onderlinge krachtsverhouding. Een nadeel is dat er geen beslissende finalepartij in de laatste ronde is, wat het toernooi wellicht minder interessant maakt voor publiek.