Zuurstofdoorlatendheid

Zuurstofdoorlaatbaarheid is een getal dat staat voor het overdraagbaarheidsvermogen van een contactlens om zuurstof het oog te laten bereiken. Bij zachte contactlenzen wordt dat meestal uitgedrukt als Dk/t. De waarde Dk/t is samengesteld uit drie verschillende variabelen, namelijk D, k en t. D staat voor Diffusiviteit (cm²/sec of mm²/sec), en geeft aan hoeveel zuurstof per seconde door het materiaal beweegt. k staat voor de oplosbaarheid (ml O₂/ml van het materiaal × mm Hg), en geeft aan hoeveel zuurstof het materiaal bevat. t staat voor de dikte van de lens.

De vroegste modellen van zachte contactlenzen op basis van hydrogel-materiaal hadden een zuurstofdoorlatendheid van ongeveer 6-8 Dk/t. Polymacon, het materiaal dat in de eerste hydrogel-contactlenzen in sommige landen in de jaren zestig werd gebruikt en in 1971 door de FDA in de Verenigde Staten werd goedgekeurd, heeft een Dk/t van 9.

Tegenwoordig variëren typische waarden van zuurstofdoorlaatbaarheid voor contactlenzen met hydrogel van 25 tot 50. Nelfilcon A heeft bijvoorbeeld een Dk/t-waarde van 26 en de Omafilcon A heeft een Dk/t van 25.

Veel contactlenzen worden tegenwoordig gemaakt van siliconen hydrogel, dat een veel hogere zuurstofdoorlaatbaarheid heeft. De Dk-waarde van Lotrafilcon B en Comfilcon A, twee siliconenhydrogels, is bijvoorbeeld respectievelijk 110 en 128. Deze waarden zijn meer dan tweemaal de waarden van zuurstofdoorlatendheid voor hydrogelmaterialen.