Zeno van Elea
De Griek Zeno van Elea (Oudgrieks: Ζήνων ὁ Ἐλεάτης) (ca. 490 v.Chr. - ca. 430 v.Chr.) wordt beschouwd als de grondlegger van de dialectiek. Hij was een leerling van Parmenides. Hij bedacht allerlei argumenten om de uitspraken van Parmenides – over de onmogelijkheid van verscheidenheid en verandering – te verdedigen. Beroemd – en berucht – zijn zijn uiteenzettingen over de onmogelijkheid van beweging, zoals Achilles en de schildpad en de vliegende pijl.
Zeno wijst de jeugd de poorten van de waarheid en de onwaarheid (veritas en falsitas). Fresco in de bibliotheek van het Escorial, Madrid
Zie ook
 |
Zie de categorie Zeno van Elea van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.