Zelfverdediging

Fysieke zelfverdediging betreft het toepassen van geweld om dreigingen van buitenaf te weren. Dit geweld kan op gewapende of ongewapende wijze worden toegepast. Bij gewapende zelfverdediging kan gebruik worden gemaakt van bijvoorbeeld gummiknuppels, ploertendoders of vuurwapens. In Nederland zijn deze wapens opgenomen in de Wet wapens en munitie, en verboden. Ongewapende zelfverdediging kan worden uitgeoefend door het toepassen van gevechts- of bevrijdingstechnieken uit verschillende vechtkunsten, vechtsporten of zelfverdedigingscursussen.

In België stellen er zich drie wetten:

1. Er mag geen geweld worden gebruikt als dat kan vermeden worden, ontwijken, vluchten heeft de voorkeur.
2. Het gebruik van geweld moet proportioneel zijn, men mag geen vuurwapen trekken voor een duw of een verbaal iets.
3. Het geweld moet stoppen zodra het kan. Het bezit van vuurwapens is niet specifiek verboden, men moet wel over een vergunning beschikken.

In plaats van het bestuderen van gevechtstechnieken kunnen mensen ook trainingen volgen die als doel hebben om de cursist de mogelijkheid te geven dreigende situaties verbaal op te lossen en mentale weerbaarheid te vergroten. In de praktijk zijn hier verschillende ideeën en toepassingen van te vinden, waaronder het reageren op ABC-gedrag, Verbal Judo (verbale Judo) en Transactionele Analyse.

Zelfverdediging is vaak een actieve handeling, maar er zijn ook passieve vormen van zelfverdediging. Hierbij ligt de nadruk op het voorkomen van dreigende situaties door vooraf preventieve maatregelen te treffen. Om inbraak tegen te gaan kan eigendom worden uitgerust met een alarminstallatie of inbraakwerende hang- en sluitwerk. Daarnaast bestaan er ook persoonlijke alarmen die op het lichaam gedragen kunnen worden. In geval van nood kan hiermee een luid signaal worden gegeven om de aandacht van anderen te trekken.