Xavier van Bourbon-Parma

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meldde hij zich samen met zijn oudere broer Sixtus aan bij het Franse leger maar zij konden als buitenlandse prinsen niet worden toegelaten. In het Belgische leger werden de broers wel toegelaten en zij brachten het in de oorlog tot kapitein bij de artillerie. Xaviers zuster Zita was als echtgenote van Karel I echter keizerin van Oostenrijk-Hongarije en zijn broers Elias en Felix dienden in het Oostenrijkse leger. Deze situatie leidde in 1917 tot de zogenoemde Sixtus-affaire.

Xavier droeg het Franse Croix de guerre en het Belgische Oorlogskruis. Hij was ridder in de Belgische Orde van Leopold II.

Na de oorlog nam hij de Franse nationaliteit aan en trad op 12 november 1927 op het kasteel van Lignières in het huwelijk met Marie Madeleine Yvonne de Bourbon-Busset (23 maart 1898 – 1 september 1984), een afstammeling van Lodewijk van Bourbon, prins-bisschop van Luik.

Xavier en Madeleine hadden 6 kinderen:

• Maria Francisca (19 augustus 1928), trouwde met prins Eduard van Lobkowicz (1926–2010)
• Carel Hugo, hertog van Parma (8 april 1930 – 18 augustus 2010), trouwde met prinses Irene der Nederlanden (1939)
• Maria Teresa (28 juli 1933 – 26 maart 2020)
• Cecilia (12 april 1935)
• Maria de las Nieves (29 april 1937)
• Sixtus Hendrik (22 juli 1940)

Hoewel met de dood van de carlistische troonpretendent Alfonso Carlos de Borbón in 1936 het Spaanse dynastieke geschil in theorie was opgelost – met hem stierf de carlistische tak van het huis Bourbon uit en verviel het recht op de troon dus aan Alfons XIII – weigerde een deel der carlisten Alfons XIII als wettig troonpretendent (hij was in 1931 afgezet) te erkennen. Volgens hen kwam het recht op de Spaanse troon nu toe aan de tak Bourbon-Parma en wel in de persoon van Xavier (zijn oudere broers werden vanwege hun politieke sympathieën of persoonlijke levenswandel niet geschikt geacht), die door Alfonso Carlos als regent was aangewezen.

Xavier gaf zijn aanhangers (requetés) militaire training in Spanje. Hij nam actief deel aan de opstand van generaal Mola tegen de Tweede Spaanse Republiek die leidde tot de Spaanse Burgeroorlog. Zijn vrijwilligers golden als goede en fanatieke strijders. Francisco Franco volgde Mola op en legde een fascistische ideologie op. Toen Xavier zich hiertegen verzette is hij door Franco het land uitgezet.

Xavier diende gedurende de Tweede Wereldoorlog opnieuw in het Belgische leger en speelde later een belangrijke rol bij de Franse maquis. Hij werd door de nazi's gevangengenomen en naar Natzweiler en Dachau gezonden. In Dachau weigerde hij de hem aangeboden elite-behandeling. Hij wenste net als alle andere gevangenen te worden behandeld.

Nadat hij in 1945 door Amerikaanse troepen was bevrijd ging hij met zijn gezin weer op zijn beide kastelen in Frankrijk wonen. In 1952 riep hij zich uit tot koning van Spanje, maar werd in 1969 door Franco gepasseerd toen deze Juan Carlos de Borbón, kleinzoon van Alfons XIII, als opvolger aanwees. Xavier benoemde in 1975 zijn oudste zoon Carlos Hugo als troonopvolger en noemde zichzelf voortaan graaf van Molina.

Zie de categorie Xavier, Duke of Parma van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.