Wereldkampioenschap snooker 2010

Het Betfred.com World Snooker Championship 2010 vond plaats tussen 17 april en 3 mei in het Crucible Theatre in Sheffield. In de finale versloeg Neil Robertson zijn tegenstander Graeme Dott met 18-13.

Verslag

Eerste ronde

  • Tom Ford en Zhang Anda debuteerden dit jaar in de Crucible. Beiden verloren ze in de eerste ronde. Zhang verloor met 9-10 van Stephen Hendry en Ford met 4-10 van Mark Allen.
  • Steve Davis heeft zich voor de dertigste keer gekwalificeerd voor het WK, een record. Zijn deelname spreidt zich uit over 31 jaar, zijn eerste optreden in de Crucible was in 1979.
  • Ken Doherty keerde dit jaar weer terug in de Crucible, nadat hij zich vorig jaar niet wist te kwalificeren. Hij verloor van Mark Selby met 4-10.

Tweede ronde

  • Neil Robertson, the Thunder from Down Under, won van Martin Gould met 13-12, nadat hij de laatste sessie inging met een achterstand van 11-5.
  • Titelverdediger John Higgins werd met 13-11 uitgeschakeld door The Ginger Magician, Steve Davis.
  • Mark Allen maakte tegen Mark Davis een break van 146, dit was de allereerste keer dat dit in de Crucible gebeurde.

Kwartfinale

Halve finale

  • Graeme Dott maakte de tweede 146 break van dit kampioenschap tegen Mark Selby en tevens de tweede in de geschiedenis van de Crucible.

Finale

  • Graeme Dott begon beter aan de finale en stond na de eerste sessie met 3-5 voor.
  • In de tweede sessie werd hij ingehaald door Robertson en stond het 9-7.
  • De derde sessie werd ingekort van acht naar zes frames, omdat de sessie anders te lang zou duren.
  • Neil Robertson is na Horace Lindrum[1](1952) de tweede Australiër die het wereldkampioenschap wint.

Hoofdtoernooi

  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 33 frames
finale
best of 35 frames
                                               
  John Higgins (1) 10  
  Barry Hawkins 6  
    John Higgins 11  
    Steve Davis 13  
  Mark King (16) 9
  Steve Davis 10  
    Steve Davis 5  
    Neil Robertson 13  
  Neil Robertson (9) 10  
  Fergal O'Brien 3  
    Neil Robertson 13
    Martin Gould 12  
  Marco Fu (8) 9
  Martin Gould 10  
    Neil Robertson 17  
    Ali Carter 12  
  Ali Carter (5) 10  
  Jamie Cope 4  
    Ali Carter 13
    Joe Perry 11  
  Joe Perry(12) 10
  Michael Holt 4  
    Ali Carter 13
    Shaun Murphy 12  
  Ding Junhui (13) 10  
  Stuart Pettman 1  
    Ding Junhui 10
    Shaun Murphy 13  
  Shaun Murphy (4) 10
  Gerard Greene 7  
  Neil Robertson 18
  Graeme Dott 13
  Stephen Maguire (3) 10  
  Stephen Lee 4  
    Stephen Maguire 6  
    Graeme Dott 13  
  Peter Ebdon (14) 5
  Graeme Dott 10  
    Graeme Dott 13  
    Mark Allen 12  
  Mark Allen (11) 10  
  Tom Ford 4  
    Mark Allen 13
    Mark Davis 5  
  Ryan Day (6) 8
  Mark Davis 10  
    Graeme Dott 17
    Mark Selby 14  
  Mark Selby (7) 10  
  Ken Doherty 4  
    Mark Selby 13
    Stephen Hendry 5  
  Stephen Hendry (10) 10
  Zhang Anda 9  
    Mark Selby 13
    Ronnie O'Sullivan 11  
  Mark Williams (15) 10  
  Marcus Campbell 5  
    Mark Williams 10
    Ronnie O'Sullivan 13  
  Ronnie O'Sullivan (2) 10
  Liang Wenbo 7  

Finale

Finale
Finale: best-of-35
Sheffield - 2 en 3 mei 2010. Scheidsrechter: Eirian Williams
Neil Robertson 18-13 Graeme Dott
90 High break 112
100+ break 112
62, 61, 90, 79, 75, 82, 51, 55, 55, 53 50+ break 80, 56, 57, 72, 56, 53, 79, 52, 57
Framestanden
10–87, 65–55, 1–93, 35–62, 68–56, 62–56, 24–73, 47–74, 66–5, 90–6, 79–72, 79–53, 52–11, 4–71, 27–70, 113–23, 23–87, 69–56, 82–1, 31–66, 89–12, 2–116, 12–81, 116–13, 36–72, 69–15, 63–49, 53–78, 74–23, 58–10, 94–1
zondagmiddag(8):
zondagavond (8):
maandagmiddag (6):
maandagavond (9):
3 - 5
9 - 7
12 - 10
18 - 13

Century breaks

Totaal: 60, record: 83 (2009)

Notities

  1. Vanwege een meningsverschil tussen de Billiards Association en de Control Council waren Lindrum en McConachy de enige spelers die deelnamen in 1952, terwijl de meeste professionele spelers in de World Matchplay Championship deelnamen. Als gevolg daarvan wordt de titel die Lindrum heeft gewonnen vaak genegeerd. Cliff Thorburn (Can), Ken Doherty (Ire) en Neil Robertson (Aus) worden daarom door sommigen gezien als de enige niet Britten die Wereldkampioen zijn geworden.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.