Wim Deetman

Wim Deetman werd geboren in Den Haag. Na de middelbare school (gymnasium-Beta) studeerde hij politicologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam waar hij in 1972 zijn doctoraalexamen cum laude behaalde. Na zijn afstuderen werd Deetman medewerker van de Vereniging Besturenraad Protestants-Christelijk Onderwijs in Nederland (VBPCO). Hierna werd hij, totdat hij de landelijke politiek inging, directeur van een middelbare school. Halverwege de jaren zeventig zat hij namens de CHU in de gemeenteraad van de gemeente Gouda.

In 1978 werd hij gekozen tot lid van de Tweede Kamer. In het tweede kabinet-Van Agt, dat een jaar in functie was, was hij staatssecretaris van Onderwijs en Wetenschappen. In deze functie was hij verantwoordelijk voor het voortgezet onderwijs. Na de val van het kabinet-Van Agt II werd Deetman minister van Onderwijs en Wetenschappen in het derde kabinet-Van Agt, het eerste kabinet-Lubbers en het tweede kabinet-Lubbers. Als minister van Onderwijs was Deetman verantwoordelijk voor de invoering van de Wet op de Studiefinanciering en kreeg hij te maken met grote demonstraties van studenten na de verhoging van de collegegelden en het verkorten van de studieduur; een van de leuzen van de studenten luidde 'Deetman is een kaassoufflé!' Ook werd tijdens een demonstratie bij zijn ministerie een spandoek opgehangen met de tekst: 'Minister Deetman van onderwijs, is-tie wel van boven wijs?' Deetman zou later zijn beleid verdedigen met het argument dat '[d]e maatregelen van nadien (...) veel slechter [waren]'.[1]

Deetman was tijdens zijn ministerschap ook verantwoordelijk voor de invoering van de zogenaamde HOS-wet (Herziening Onderwijs Salarisstructuur) in 1985. Hierdoor werden de salarisschalen – met name van nieuwe universitair opgeleide, eerstegraads bevoegde VO-leraren – fors verlaagd. De ook in 2000 nog bestaande problemen in het onderwijs zouden, naar het oordeel van zijn critici, op het door Deetman indertijd gevoerde beleid terug te voeren zijn.[2]

Na de verkiezingen van 1989 keerde Deetman terug naar de Tweede Kamer, waar hij met een ongebruikelijk kleine meerderheid van 75 tegen 68 stemmen gekozen werd als voorzitter. Na de verkiezingen van 1994 werd hij opnieuw tot voorzitter gekozen, dit keer met een ruime meerderheid van 137 stemmen tegen 3.[3]

In 1996 werd Deetman benoemd tot burgemeester van de gemeente Den Haag, waarna in 2002 de benoeming voor een tweede periode volgde. Tijdens Deetmans burgemeesterschap werd Den Haag van zijn artikel 12-status verlost dankzij een financiële injectie van de rijksoverheid. Verder vergrootte Den Haag zijn grondgebied, en daarmee zijn inkomsten, na fel bekritiseerde correcties van de gemeentegrenzen. Mede dankzij de inzet van Deetman werd Den Haag zetel van het Internationaal Strafhof. In juli 2007 liet Deetman weten op te stappen als burgemeester. Als afscheidscadeau werd een studiefonds opgericht dat zijn naam draagt. Tevens werd hem de gouden erepenning van Den Haag aangeboden, waarmee hij ereburger werd.

Op 1 januari 2008 trad hij toe tot de Raad van State. In 2010 en 2011 leidde hij een commissie die een onafhankelijk onderzoek uitvoerde naar seksueel misbruik binnen de Katholieke Kerk. Deetman is voorzitter van het algemeen bestuur van de Kloosterkerk in Den Haag. Hij nam 30 april 2015 afscheid als lid van de Raad van State vanwege het bereiken van de leeftijd van 70 jaar. Verder was Deetman voorzitter van de Raad van Toezicht van ProDemos.

• Sexueel misbruik van minderjarigen in de rooms-katholieke kerk. Amsterdam: Balans, 2011

Zie de categorie Wim Deetman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.