William Lovelock

Lovelock kreeg eerst pianoles en vanaf zijn 12-jarige leeftijd orgelles. Toen hij 16 was kreeg hij een studiebeurs, om aan het Trinity College of Music in Londen bij Charles William Pearce en Henry Geehl te studeren. Omdat hij dienst verleende bij de Royal Artillerie tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de studie onderbroken. Na de oorlog zette hij zijn studies aan het Trinity College of Music voort en behaalde in 1922 zijn Bachelor of Music. Hij werd docent aan zijn Alma mater en verbleef daar - met onderbrekingen - tot 1956. Zijn studies voltooide hij in 1932 en promoveerde aan de Universiteit van Londen tot Ph.D. (Philosophiæ Doctor) in compositie.

Hij werd organist en koorleider aan de Sint Clements kerk in de Eastcheap straat in Londen van 1919 tot 1923. Vervolgens werd hij kapelmeester van de Countess Cowdray van 1923 tot 1926 om later opnieuw als organist aan de Goede Herderkerk in Carshalton van 1928 tot 1930 te werken. Hij begon in deze periode met het schrijven van talrijke en populaire boeken voor muziekstudenten.[1]

Vervolgens maakte hij een grote langdurende reis door Azië, die een voorlopig verblijf als majoor in het Indiase leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1945, toen hij gestationeerd was in Benares begon hij met het componeren van een pianoconcert, het eerste van vele instrumentale concerten.

Na zijn terugkomst in 1946 werd hij opnieuw docent aan het Trinity College of Music in Londen en in 1954 werd hij Decaan van de muziekfaculteit aan de Universiteit van Londen, waar hij al sinds 1935 in de jury voor muziekexamens werkte. In 1956 werd hij tot directeur benoemd van het pas opgerichte Queensland Conservatorium of Music, het huidige Queensland Conservatorium Griffith University - South Bank Parklands in Brisbane.[2] In 1959 naam hij ontslag, omdat hij niet eens was met de opleidingsmethodiek. Hij werkte dan als freelance componist en muziekcriticus van het dagblad The Courier-Mail in Brisbane.

Sinds 1926 was hij gehuwd met Winifred Irene Littlejohn, met wie hij samen de zoon Gregory had. Na de dood van zijn vrouw in 1981 kwam hij opnieuw naar Engeland weer terug.

Gedurende zijn verblijf in Australië schreef hij het grootste deel van zijn composities. Hij componeerde werken voor orkest, harmonieorkest, brassband, vocale muziek en kamermuziek. Bij de orkestmuziek steken de 14 instrumentale concerten boven uit.

• Random Reflections, Melbourne: Allans, 1973.
• zie Lijst van boeken voor muziekstudenten[1] en[4]

• Logan Place: An Analysis and Performance Guide to William Lovelock's Concerto for Trumpet and Orchestra, University of North Texas, doctoral dissertation, 2008.
• Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
• Michelle Potter, Robyn Archer (Fwd): A full house - The Esso Guide to the performing arts collections of the National Library of Australia, Canberra, Australia: National Library of Australia, 1991.
• Catalogue of Australian brass music - In the collection of the Australian Music Centre, Ultimo, NSW: Australian Music Centre, 1988.
• Angela Lenehan: Directory of Australian composers, Ultimo, NSW: Australian Music Centre, 1988, 38 p.
• Catalogue of Australian brass and concert band music, Sydney: Australia Music Centre, 1985, 47 p.
• Catalogue of Australian choral music, Sydney, NSW: Australian Music Centre, 1985
• Margaret Seares: Australian Music: A Widening Perspective, in: Australian Composition in the Twentieth Century, ed. Frank Callaway and David Tunley, Melbourne: Oxford University Press, 1978.
• Andrew D. McCredie: Catalogue of 46 Australian composers and selected works, Canberra: Australian Government, 1969, 20 p.

• (en) Biografie op de internetpagina van het Australian Music Centre
• (en) William Lovelock Collectie aan het Trinity College of Music
• (en)  William Lovelock in de Internet Movie Database