William Desmond Taylor

Sands werd al eerder veroordeeld voor verduistering, vervalsing en een desertie van het Amerikaanse leger. Hij had meerdere namen en sprak met een cockney accent. Hij was werkzaam als hotelbediende en als kok van Taylor, totdat die hem, zeven maanden voor zijn dood, ontsloeg. Terwijl Taylor op vakantie was in Europa, had Sands zijn rekeningen vervalst en vandalisme gepleegd op zijn automobiel. Later brak hij in Taylors bungalow in, waarbij hij sporen achterliet. Na de dood van Taylor heeft niemand ooit nog iets van Sands vernomen.

Peavey was de Afrikaans-Amerikaanse vervanger van Sands die het lichaam van Taylor heeft gevonden. Peavey was een analfabeet en biseksueel. Hij werd eerder gearresteerd vanwege afdwaling en openbare seksuele handelingen met minderjarige jongens. Peavey stierf in 1931. Hij heeft na de dood van Taylor zelf stug volgehouden dat Mabel Normand de dader was.

Mabel Normand

Normand was een populaire comédienne en een goede vriendin van Taylor. Ze zouden een affaire hebben gehad. Normand was de laatste die Taylor levend zag en ze verliet zijn huis op de ochtend van 1 februari 1922 in een vrolijke bui, ondanks een ruzie die ze een nacht eerder met hem had. Verscheidene schrijvers en ook de politie hebben haar nooit als een serieuze verdachte gezien. Dit was niet Normands eerste schandaal. Het was bekend dat ze last had van een drugsverslaving, hetgeen niet geaccepteerd werd in die tijd. Daarnaast schoot haar chauffeur een man neer waar ze een relatie mee had. Al deze schandalen belemmerde haar carrière en populariteit. Uiteindelijk stierf ze in 1930 aan tuberculose.

Een minder bekende verdachte is Faith Cole MacLean, de vrouw van acteur Douglas MacLean en buurvrouw van Taylor. Ze werden de avond voor zijn dood opgeschrokken door een hard geluid. Ze besloot bij hem aan te bellen en werd abrupt gepasseerd door een onbekend persoon, van wie ze later zei dat ze dacht dat het een dief was. Tegen de politie vertelde ze dat ze het idee kreeg dat het een vrouw was die zich vermomde als een man.

Eyton was de manager van Paramount Pictures. Verscheidene bronnen vertellen dat enkele uren na de dood van Taylor, Eyton in beeld stapte. Hij zou met andere werknemers van Paramount zijn huis zijn binnengestapt en voorwerpen hebben meegenomen. Dit deed hij voordat de politie kwam. Het is niet bekend of hij toestemming had van de politie om dit te doen.

Minter

Minter was een bekende actrice en populaire tieneridool wier carrière voornamelijk te danken is aan Taylor. Ze was op jonge leeftijd verlaten door haar vader en was slechts een half jaar ouder dan Ethel Daisy Deane-Tanner, de dochter die Taylor verliet in New York City. Gecodeerde brieven die in Taylors huis zijn gevonden, wekken de indruk dat Minter en Taylor een affaire zouden hebben gehad. Minter was 19 jaar toen Taylor op 49-jarige leeftijd stierf. Ze zouden hun affaire zijn begonnen toen Minter slechts 17 jaar oud was. Niet lang na het schandaal werd Minter door Paramount ontslagen. Ondanks veel aanbiedingen te hebben gekregen, besloot ze met pensioen te gaan en leidde ze sindsdien een teruggetrokken bestaan.

Shelby was Minters moeder die volledige controle had over de carrière van haar dochter, ondanks persoonlijke conflicten. Ze staat er om bekend veel leugens tegen de politie te hebben verteld over de moordzaak en de affaire tussen Minter en Taylor. Bronnen vertellen dat Shelby een pistool had die dezelfde kogels afvuren, waarmee Taylor werd gedood. Nadat dit bekend was gemaakt, zou ze de pistool in een rivier hebben gegooid. Shelby's andere dochter Margaret Shelby beschuldigde haar moeder in 1938 publiekelijk van de moord. Shelby was een van de hoofdverdachtes, maar werd nooit veroordeeld.

Gibson was een actrice die met Taylor in zijn beginjaren in Hollywood samenwerkte. In 1917 werd ze aangeklaagd voor prostitutie. Ook al werd ze vrijgesproken, was het toch een schandaal. Ze veranderde haar naam dan ook naar Patricia Palmer. In 1923 werd ze gearresteerd en moest ze de gevangenis in, omdat ze aangeklaagd werd voor afpersing.

Gibson was 27 jaar oud toen Taylor overleed. Ze was nooit een verdachte en kreeg vlak na zijn dood een contract bij Famous Players-Lasky. In 1934 vluchtte ze, zoals ze het zelf noemde, van de Verenigde Staten. Ze keerde echter weer terug in 1940 vanwege medische redenen.

In 1999 werd bekend dat Gibson op haar sterfbed verteld had Taylor te hebben neergeschoten en vermoord. Ze bekende ook andere zaken, die de getuige naar eigen zeggen niet begreep.

Desondanks staat de zaak tot op het heden nog steeds open.