Wies Stael-Merkx

Louise Maria Ida Cornelia Merkx (Wies Stael-Merkx) (Elst, 8 december 1926 - Utrecht, 14 december 2012[1][2] [3]) was een katholiek activist. Ze was van 1985 tot 1992 voorzitter van de Nederlandse Acht-Mei-beweging.

'Een katholieke vrijbuiter' noemde Stael-Merkx zichzelf in haar autobiografie Geloof in leven. Stael-Merkx groeide "vrij, vroom en vrolijk" op in een onderwijzersgezin. Kerkelijke wetten werden thuis soepel gehanteerd: als ze niet het welzijn van mensen bevorderden, moesten ze herzien worden. Na haar huwelijk was Stael-Merkx actief in het rooms-katholieke vrouwen- en jongerenwerk. Ze werd door de kerkelijke autoriteiten echter steeds meer als een 'bedreiging voor het geloof' gezien, zeker toen zij voorzitter van de Acht-Mei-beweging werd. Stael-Merkx pleitte voor veranderingen in de liturgie, afschaffing van de kerkelijke hiërarchie en een meer op de mens gericht geloofsleven.

In 1988 ontving ze de Spaanprijs.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.