Westtorens van de Sint-Pieterskerk

Oorspronkelijk stonden hier oude romaanse torens, die in 1458 afgebrand waren. Enkele jaren later, in 1499, werd deze westbouw volledig afgebroken. De bouw van de nieuwe torens startte in 1507. Het bouwproject bleek echter onhaalbaar: in 1541 staakte men de werken. De zuidertoren was toen zo'n vijftig meter hoog en vertoonde stabiliteitsproblemen, daarnaast was er ook een geldtekort. in 1570 begon de toren in te storten en in 1613 werd het hoogste deel afgebroken tot op de huidige hoogte. [2]

Aan het begin van de zestiende eeuw maakten maquettes hun intrede in de bouwpraktijk. Het merendeel werd uit hout vervaardigd, stenen modellen zoals de maquette van de westtorens van de Sint-Pieterskerk kwamen veel minder voor. in 1524 maakte Joost Massys in opdracht van de stadsmagistraat een stenen maquette voor de opstand van de westbouw. Voor de uitvoering ervan deed hij beroep op Jan Beyaert. Het was diezelfde Joost Massys die twintig jaar eerder reeds een ontwerp voor deze torens had uitgetekend (dit document wordt bewaard in M Leuven), daarnaast was hij eveneens meester van de torenwerken.

Toen Massys stierf in 1530, was de maquette onafgewerkt. Enkele dagen na zijn dood, werd de maquette in het stadhuis opgesteld. Daar stond het tot 1914, waarna het gedemonteerd in de kelder van het stadhuis terecht kwam. Enkele jaren later, in 1928 begonnen de stad Leuven en de kerkfabriek van Sint-Pieter met de onderhandeling om de maquette over te brengen in het depot in de Sint-Pieterskerk. Pas drie jaar later, in 1931, kwam er naar aanleiding van een artikel in het tijdschrift The Burlington Magazine dat leidde tot algemeen protest dat zo'n belangrijk erfgoedstuk ondergewaardeerd werd, schot in de zaak. De maquette werd gerestaureerd en vanaf 1935 was het te bezichtigen in de Sint-Pieterskerk.[3]