Way Out West (band)

De groepsleden ontmoetten elkaar in 1994 toen Wisternoff klant was in de platenzaak waarin Warren werkte. Het duo maakte een aantal nummers als Sub-Version 3 maar gebruikte al snel de naam Way Out West. De groep viel op met een remix van het nummer Le voie de soleil van Subliminal Cuts. Het leverde het duo een contract op bij deConstruction. Daar verschenen enkele singles. Eind 1994 bereikte het nummer Ajare de 52ste plaats in de Britse hitlijst. Ook twee nummers van het album Way Out West (1997) werden daar in 1996 een hit: Domination (38e plaats) en The Gift (15e plaats). Nick Warren groeide daarna uit tot een populaire dj en mocht meerdere Global Underground-albums te mixen.

In 2000 ging het label deConstruction failliet. Daarom verhuisde de groep naar Distinct'ive Records waarop eind 2001 het album Intensify verscheen. Op het album werd meer met vocalisten gewerkt waaronder Kirsty Hawkshaw. De single Mindcircus met Tricia Lee Kelshall was in de winter van 2001 een hitje.

Voor het album Don't look now (2004) rekruteerde de groep zangeres Emma Everett (Omi), die eerder voor het Ovo-project van Peter Gabriel zong. Ook werken ze samen met producer Ulrich Schnauss. Sommige versies van het album hebben ook een tweede schijfje met een mix-cd als bonus. Vijf jaar later volgde We Love Machine (2009). Dit bracht een consolidatie van het geluid van Way Out West.

In 2010 ging het duo tijdelijk uit elkaar om eigen muziek te produceren. Jody Wisternoff produceerde het album Trails we blaze. Warren bracht enkele singles uit. In 2017 kwam het duo met een nieuw album genaamd Tuesday Maybe. Vijf nummers van dat album zijn geremixed als chillout-versie, en uitgekomen op de ep Sunday Maybe.[1]

• (en) Way Out West in de database van AllMusic
• (en) Way Out West op Discogs