Waterontharder
Een waterontharder is een stof of een apparaat waarmee de hardheid van water verminderd kan worden. De toepassing ervan heet waterontharding.
Geschiedenis
De eerste waterontharders verschenen rond het jaar 1900. In deze tijd gebruikte men al de techniek van het uitwisselen van ionen. Deze wisseling zuivert het water van schadelijke en ongewenste stoffen, waardoor het beter drinkbaar is. De techniek is verbeterd in de 20e eeuw, maar sindsdien grotendeels hetzelfde gebleven. Inmiddels hebben waterontharders meer functies dan vroeger, zoals het zacht maken van water dat gebruikt kan worden voor het opwekken van groene stroom.
Werking
Omdat de hardheid, in Nederland ook wel Duitse hardheid of dh (uitgedrukt in °D) genoemd, van water bepaald wordt door de in het water aanwezige calcium- en magnesiumionen, is een waterontharder een stof die die ionen chemisch aan zich bindt en doet neerslaan, of vervangt door een andere stof. Die andere stof kan bijvoorbeeld natrium zijn, met als gevolg dat de hardheid van het water vermindert. Een voorbeeld van zo'n stof is ionenwisselaarhars.
Water kan ook onthard worden met andere methoden.
Voordelen
Hard water kan schadelijk zijn voor apparatuur die is voorzien van een verwarmingselement, zoals een afwasmachine of wasmachine. Dit heeft als reden dat de calcium en magnesium uit het water neerslaat op het mechanisme en in het bijzonder op het verwarmingselement van de apparatuur en ook op de vaat. Waterontharders worden onder andere gebruikt om dit te voorkomen. De meeste moderne vaatwassers verbruiken zout om het water te ontharden.
Nadelen
Waterleidingbedrijven ontharden water bewust niet volledig, lood en koper zijn namelijk beter oplosbaar in zacht water. Dit kan een gezondheidsrisico vormen. Hard water dat met een ionenwisselaar zacht gemaakt is bevat na afloop natrium in plaats van calcium en magnesium. Dit water kan niet langdurig voor irrigatie gebruikt worden, omdat de natriumconcentratie in de grond daardoor te hoog wordt. De hoeveelheid natrium is over het algemeen voor menselijke consumptie geen bezwaar. Zeep vormt samen met calcium en magnesium niet oplosbare zeepresten. Deze zijn daardoor makkelijk van de huid af te spoelen. Dit levert de zeepresten in afvoerputjes op. Zonder calcium en magnesium bindt zeep zich aan de huid en is moeilijker weg te spoelen.
