Warmteoverdrachtscoëfficiënt
De warmteoverdrachtscoëfficiënt met symbool en uitgedrukt in W/(m²K) is een maat voor de warmteoverdracht bij convectie (in tegenstelling tot warmteoverdracht door geleiding).
Voor de warmteoverdracht geldt:
waarin Q de warmtestroom is (in W), h de warmteoverdrachtscoëfficiënt (in W/(m²K)), A het oppervlak waardoor de warmteoverdracht plaatsvindt (in m²) en ΔT het temperatuurverschil (in K).
De waarde van h wordt bepaald door de stroming van lucht langs een warmte-afgevend of warmte-ontvangend oppervlak. Hoe sterker de stroming, des te hoger zal h zijn. Halverwege de vorige eeuw werd de volgende formule gebruikt voor het vaststellen van de warmteoverdrachtscoëfficiënt:
Waarbij 10 de warmte in kcal/(m².h.°C) en v de luchtsnelheid, getalsmatig, in meters per seconde is.[1] Voor die formule geldt nu:
- in W/(m²K).
Overzicht warmteoverdrachtscoëfficiënten in verschillende situaties volgens TNO en de Gasunie:
sitiuatie | m/s ± | W/(m²K) |
---|---|---|
net boven een radiator | 0,5 | 8,5 . |
binnenkant van een buitenmuur bij koud weer | 0,25 | 6 |
buitenkant van die buitenmuur | 4 | 24 |
In berekeningen wordt meestal uitgegaan van de omgekeerde waarde van de warmteoverdrachtscoëfficiënt en die heet dan volgens de NEN 1068;2004 overgangsweerstand, die binnen de notatie Rsi en buiten Rse heeft gekregen.
- Rsi = 1/(6 W/m².K) = 0,166 m².K/W ; volgens NEN 1068 Rsi = 0,13 m².K/W.
- Rse = 1/(24 W/m².K) = 0,04 m².K/W ; volgens NEN 1068 Rse = 0,04 m².K/W.
Bronnen, noten en/of referenties
|