Ward Ruyslinck

Tijdens de oorlog verhuisde het gezin naar Mortsel en in 1943 werd hun woning vernield bij het Bombardement op Mortsel. Ruyslinck studeerde na zijn humaniora één jaar Germaanse filologie te Gent. Hij stopte na het overlijden van zijn oudere broer in 1948 en schreef vijf gedichten voor zijn dode broer. In 1953 werd hij adjunct-bibliothecaris, wat hem voldoende inkomen gaf om te schrijven. Hij trouwde met Alice Burm en ze kregen één zoon, Chris. Hij brak in de jaren vijftig vooral door als roman- en novelleschrijver met De ontaarde slapers en Wierook en tranen, allebei aanklachten tegen de oorlog die zijn jeugd heeft vernietigd.

Hij behoorde eind de jaren zestig en begin de jaren zeventig tot de groep van auteurs die werden uitgegeven door Angèle Manteau. Hij was een veelgelezen auteur, ook onder humaniorastudenten (voornamelijk met voornoemde werken en Het reservaat). Tot dezelfde groep schrijvers rond Manteau behoorde Jos Vandeloo. Ruyslinck werd door zijn bewonderaars genoemd als een Belgische kanshebber op de Nobelprijs voor de Literatuur naast Louis Paul Boon en Hugo Claus.

In de jaren 60 en de jaren 70 reisde hij naar Polen, de Sovjet-Unie, Canada en Argentinië om daar artikels over te publiceren in tijdschriften. In 1975 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten en in 1985 werd hij er voorzitter van.

Ward Ruyslinck ging in 1984 met pensioen. Nadat zijn echtgenote in 1990 zelfdoding had gepleegd, ging hij in Meise samenwonen met zijn maîtresse Monika Lo Cascio. Ruyslinck overleed op 85-jarige leeftijd in een rusthuis aan de gevolgen van de ziekte van Alzheimer.[1]

Ruyslinck verweeft in zijn hele werk maatschappijkritiek en hoop op een betere tijd doordat hij zijn puberteit doormaakte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij stelt zich vragen bij de grote onderdrukkende systemen als het kapitalisme, de (katholieke) godsdienst en de staat met zijn militaire apparaat. Toch wordt die kritiek omzichtig, soms sentimenteel, soms pathetisch geuit. Daardoor komt zijn stijl in de 21e eeuw wat bombastisch over, terwijl zijn vragen actueel blijven. Aangezien Ruyslinck zich niet opwierp als de grote hervormer of beeldenstormer en zijn vertellingen het kleinburgerlijke zwoegende bestaan van de meerderheid beschrijven, stuitte hij niet op afwijzing van het Belgische establishment.

Werk van hem is vertaald in circa twaalf talen (vooral Duits en Engels). De stille zomer (1962) en Wierook en tranen (1958) zijn verfilmd en onder andere De ontaarde slapers (1957) en Het reservaat (1964) zijn voor toneel bewerkt.

• 1956 - Poëzieprijs der Algemene Kunstkamer in België voor Fanaal in de mist
• 1958 - Romanprijs der Provincie Antwerpen voor De ontaarde slapers
• 1958 - Literatuurprijs van de gemeente Hilvarenbeek voor De ontaarde slapers
• 1959 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor Wierook en tranen
• 1960 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor De madonna met de buil
• 1960 - Arkprijs van het Vrije Woord voor De madonna met de buil
• 1962 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor Het dal van Hinnom
• 1964 - Prijs van de Vlaamse lezer voor De stille zomer
• 1966 - August Beernaertprijs van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde periode 1964-1965 voor De paardevleeseters
• 1967 - Prijs voor letterkunde van de Vlaamse Provincies voor Het reservaat
• 1975 - Guldenboek van de lezende jeugd voor Het ganzenbord
• 1976 - Romanprijs van de provincie Antwerpen voor De heksenkring
• 1980 - Europaliaprijs voor literatuur voor heel zijn oeuvre
• 1984 - Bocari Positief Prijs voor Leegstaande huizen

• 1951 - De citer van Tijl
• 1952 - Het huis onder de beuken
• 1953 - De essentie van het zwijgen
• 1956 - Fanaal in de mist
• 1957 - De ontaarde slapers
• 1958 - Wierook en tranen
• 1959 - De madonna met de buil
• 1961 - Het dal van Hinnom
• 1962 - De stille zomer
• 1964 - Het reservaat
• 1965 - De paardevleeseters
• 1965 - Drek- en driftliteratuur
• 1966 - Golden Ophelia, sprookje
• 1968 - Het ledikant van Lady Cant
• 1969 - De Karakoliërs
• 1970 - De apokatastasis of het apocriefe boek van Galax Niksen
• 1971 - De krekelput
• 1971 - Neozoïsch. Parapoëtische montages
• 1972 - De heksenkring
• 1973 - De verliefde akela
• 1974 - Het ganzenbord
• 1976 - In naam van de beesten
• 1977 - De sloper in het slakkehuis
• 1977 - Valentijn van Uytvanck
• 1978 - Op toernee met Leopold Sondag
• 1979 - Alle verhalen
• 1980 - Wurgtechnieken
• 1981 - Open brief aan de gevoelsafschaffers
• 1982 - De boze droom het medeleven
• 1983 - Leegstaande huizen
• 1983 - Open beeldboek
• 1985 - De uilen van Minerva
• 1987 - Stille waters
• 1988 - Hunkerend gevangen
• 1989 - IJlings naar nergens
• 1992 - De speeltuin, autobiografie samen met Monika Lo Cascio
• 1993 - De claim van de duivel
• 1995 - Het geboortehuis
• 1997 - De bovenste trede
• 1999 - Traumachia

• Website van Ward Ruyslinck
• Website over Ward Ruyslinck van biograaf Frits de Vries
• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Virtual International Authority File (VIAF): 27647705