Walther Simon Joseph van Waterschoot van der Gracht

Van Waterschoot stamde uit de patricische familie Van Waterschoot van der Gracht en was een zoon van Wilhelmus Joannes Cornelius van Waterschoot van der Gracht (1802-1879), wethouder te Beverwijk, lid prov. Staten van N.-Holl. enz., en Antonia Henrica Schermer (1807-1885). Hij trouwde in 1870 jkvr. Maria Cornelia Adriana Josepha van der Does de Willebois (1844-1923); uit dit huwelijk werden drie zonen en één dochter geboren. Zij waren ouders van de mijnbouwkundige Willem van Waterschoot van der Gracht en de grootouders van Gisèle d'Ailly van Waterschoot van der Gracht.[1]

Van Waterschoot van der Gracht studeerde van 1863 tot 1868 rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden en promoveerde op een proefschrift over erfdienstbaarheden. Vervolgens vestigde hij zich als advocaat in Amsterdam, waar hij in 1875 tot notaris benoemd werd. Hij werd bestuurslid van een aantal Amsterdamse katholieke verenigingen. Van 1890 tot 1903 was hij lid van de gemeenteraad van Amsterdam en van 1887 tot 1904 lid van Provinciale Staten van Noord-Holland. Van 1904 tot 1916 was hij lid van de Eerste Kamer voor de Roomsch-Katholieke Staatspartij.

In 1884 kocht hij op een veiling een stuk heide in Bakel voor minder dan 10 gulden per hectare, ofwel minder dan de prijs van een vierkante meter in Amsterdam. Dit gebied liet hij vanaf 1891 door de Heidemij tot bos en landbouwgrond ontginnen. Met latere aankopen vormde hij hiermee het landgoed Beestenveld en ook had hij grond in De Rips[2].