Walter Bagehot

Walter Bagehot is geboren op 3 februari 1826.[1] Hij volgde een rechtenopleiding maar kwam in dienst bij de Stuckey’s Bank. De bank was opgericht door de familie van zijn moeder, en zijn vader had een belangrijke positie bij de bank in Somerset.[1] Hij verhuisde snel daarna naar het kantoor van de bank in Londen. Zijn werk bood hem voldoende ruimte en tijd om te schrijven. In december 1851 was hij in Parijs en beleefde de zelfcoup van Napoleon III van dichtbij.[1] Dit inspireerde hem om The English Constitution te schrijven.

In de jaren vijftig kwam hij in contact met James Wilson, de oprichter van het blad The Economist.[1] Op zijn uitnodiging schreef Bagehot een aantal artikelen in het blad. Hij kwam ook in contact met Eliza, de oudste dochter van James Wilson, en huwde haar in 1858.[1] Een jaar later werd James Wilson uitgezonden naar India. Hij vroeg Bagehot en Richard Holt Hutton om samen The Economist te leiden gedurende zijn afwezigheid.[1] Wilson overleed in een jaar later en Richard Holt Hutton verliet het bedrijf waardoor Bagehot als enige overbleef als redacteur bij The Economist. Hij bleef op deze positie bijna 16 jaar, naast zijn baan bij de bank.[1]

Zijn boek Lombard Street: A Description of the Money Market schreef hij aanleiding van het faillissement van Overend, Gurney and Company, een bank gevestigd aan de Lombard Street in Londen. Het was een grote bank en het nieuws van zijn ondergang deed paniek ontstaan. Bagehot schreef over de rol die de centrale bank in een dergelijke situatie moest spelen. Zijn taak was de paniek de kop in te drukken door veel geld te lenen aan financieel gezonde banken, met onderpand en tegen een hoge rente.[2] Het onderpand was nodig als zekerheid en de hoge rente om misbruik te voorkomen. De tips werden na de kredietcrisis van 2007 nog zeer goed gebruikt.

De drie belangrijkste publucaties van Walter Bagehot zijn:[3]

• The English Constitution (1867)
• Physics and Politics (1872)
• Lombard Street: A Description of the Money Market (1873)

De door Bagehot geformuleerde beperking van de werksfeer van een constitutioneel vorst in een constitutionele monarchie wordt ook in de 20e en 21e eeuw nog aangehaald. Zo verwees koning Albert II van België in zijn toespraak naar aanleiding van de Nationale Feestdag op 20 juli 2011 naar deze prerogatieven om zijn krachtige woorden over de politieke crisis te verantwoorden.