Vogelvrij

Willem van Oranje, 1591

De legendarische Engelse held Robin Hood was vogelvrij. De eerste middeleeuwse ballades over Robin Hood gaven hier geen reden voor. In latere versies van de legenden werden verschillende redenen gegeven. Hij zou vogelvrij verklaard wegens schulden, omdat hij een boer tegen een sheriff verdedigd had of omdat zijn landgoederen onrechtmatig gestolen waren door Jan zonder Land of een andere booswicht.[2]

Maarten Luther werd in 1521 geëxcommuniceerd door de paus en in de ban gedaan door keizer Karel V. Hierdoor werd hij vogelvrij verklaard. Iedereen mocht hem ongestraft doden.

In 1580 werd Willem van Oranje in de ban gedaan door koning Filips II van Spanje. Dit betekende dat Willem van Oranje vogelvrij verklaard werd. Ieder had het recht om hem op staande voet te doden. Bovendien zou de moordenaar voor zijn daden beloond worden en zouden hem zijn daden vergeven zijn. De moordenaar van Willem van Oranje, Balthasar Gerards, zou in de adelstand worden verheven en absolutie krijgen van de paus. Hij werd echter gevangengenomen en ter dood veroordeeld.

Tegen Salman Rushdie werd in 1989 een fatwa uitgesproken door de Iraanse ayatollah Khomeini waarbij Rushdie ter dood veroordeeld werd. De Iraanse overheid bood een beloning aan voor degene die Rushdie ter dood zou brengen. Hierbij werd Rushdie dus feitelijk vogelvrij verklaard.

De Engelse term voor vogelvrije, outlaw, wordt vaak geassocieerd met de geschiedenis van het Wilde Westen. Na de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1776-1783) bleef het Britse strafrecht in de Verenigde Staten nog enige tijd van kracht en de terminologie die daarin gebezigd werd bleef gehandhaafd. Zo kwam het dat degenen die zich buiten de wet plaatsten bij de ontsluiting van het Wilde Westen en in het woeste landschap aan bestraffing wisten te ontkomen tot outlaws werden bestempeld. Het stond eenieder vrij om, op wat voor wijze dan ook, een voortvluchtige veroordeelde staande te houden. Om dit te stimuleren werden beloningen uitgeloofd. Fortuinzoekers wisten als premiejager een inkomen te verwerven.

De Daltonbende

Veel outlaws hebben, ondanks het feit dat ze in feite criminelen waren, een status gekregen van volkshelden. Jesse James, een treinrover, had bij leven al een schare bewonderaars die hem zagen als een moderne Robin Hood, die stal van de rijken om aan de armen te geven. Of dit echt zo was is twijfelachtig. Veel outlaws werden gezien als diegenen die in opstand kwamen tegen vertegenwoordigers van de pas gevestigde macht, zoals sheriffs, veebaronnen of spoorwegmagnaten, die het zelf niet zo nauw namen met regels en wetten in een land waar orde en gezag nog maar een wankele basis hadden. Een andere legende was Billy the Kid, naast veedief ook meervoudig moordenaar, die onder de lokale Spaanse bevolking echter de faam verwierf van een vrijheidsstrijder die durfde op te staan tegen corruptie en machtsmisbruik.

Dit imago werd versterkt in krantenfeuilletons en via de goedkope lectuur die vanaf het eind van de 19e eeuw Amerika overspoelde en waarin de wereld van het (dan al grotendeels ontsloten) Wilde Westen zwaar geromantiseerd werd afgebeeld - met alle heroïek die men kon verzinnen. Hollywood heeft er niet veel later nog meer aan bijgedragen om het beeld te creëren van outlaws als onbegrepen helden en gekwelde zielen in een jong Amerika, een beeld dat ook internationaal is aangeslagen.

Overdrachtelijk wordt de term ook gebruikt om aan te duiden dat iemand in een kwetsbare positie verkeert. Men zegt bijvoorbeeld: "In de Verenigde Staten is een werknemer in feite vogelvrij", waarmee men bedoelt dat de werknemer weinig rechten kan doen gelden jegens de werkgever en dus een erg kwetsbare positie heeft.