Vittorio De Sica

Vittorio De Sica (Sora, 7 juli 1901Neuilly-sur-Seine, 13 november 1974) was een Italiaans-Frans filmregisseur en acteur. Hij is vooral bekend vanwege zijn neorealistische films.

Vittorio De Sica
Vittorio De Sica (1962)
Geboren7 juli 1901
Overleden13 november 1974
Geboorteland Italië
Jaren actief1917-1974
Beroepfilmregisseur, acteur, scenarioschrijver, producer
(en) IMDb-profiel
Moviemeter-profiel
Portaal    Film

Biografie

De Sica werd geboren in Sora. Hij begon te werken als kantoorbeambte om zijn armoedige familie te helpen. In 1923 sloot hij zich aan bij Tatiana Pavlova's theater bedrijf.

In 1933 begon De Sica zijn eigen theaterbedrijf samen met zijn vrouw Giuditta Rissone en Sergio Tofano. Het bedrijf produceerde vooral komedies, maar ook stukken van Beaumarchais, en werkte samen met bekende regisseurs als Luchino Visconti.

De Sica begon met films te regisseren tijdens de Tweede Wereldoorlog, en toen was zijn typische, minimalistische stijl al duidelijk zichtbaar.

In zijn vijfde film, I bambini ci guardano, begon hij te werken met niet-professionele acteurs. Die film was ook de eerste van vele films waaraan hij samenwerkte met scenarioschrijver Cesare Zavattini, een combinatie die veel heeft bijgedragen aan het naoorlogse Italiaanse neorealisme.

Regiecarrière

Na de oorlog begonnen De Sica's films zowel de persoonlijke als collectieve strijd om om te gaan met de sociale problemen in het Italië van na het fascistische regime van Mussolini uit te drukken. Sciuscià (1947), Ladri di biciclette (1948) en Umberto D. (1952) hadden allemaal sterke neorealistische eigenschappen — settings van de werkende klasse, anti-autoritarisme, en realistische in plaats van overdreven Hollywoodachtige emoties — met technische en compositionele verfijning en een klein beetje humor.

De Sica's acteercarrière was succesvol genoeg om enkele regieprojecten te kunnen financieren, en daardoor kon hij in 1961 na zeven jaar de film La ciociara regisseren, waarmee Sophia Loren de Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol won (de eerste keer dat die prijs ging naar een niet-Engelstalige film).

Het hoogtepunt van het latere deel van De Sica's regiecarrière was de film Ieri, oggi, domani (1963) met Sophia Loren, en Marcello Mastroianni, waarmee hij de Oscar voor beste niet-Engelse film won. Na een periode van afname, waarin hij werd weggezet als smaakloze meester van vaudeville, kwam hij terug aan de top met Il giardino dei Finzi-Contini (1970), een barokke politieke romance waar hij nog een Oscar voor beste buitenlandse film mee won.

Persoonlijk leven

De Sica leefde vanaf 1942 tot zijn dood met zijn tweede vrouw, María Mercader. Hij kon pas in 1962 met Mercader trouwen, omdat hij toen de Franse nationaliteit kreeg, en dus kon scheiden van zijn eerste vrouw, Giuditta Rissone. Hij kreeg twee zonen bij Mercader, Manuel en Christian. Ook stond hij bekend als impulsieve gokker.

Hij stierf op 73-jarige leeftijd in een Frans ziekenhuis toen een operatie om een cyste uit een van zijn longen weg te halen mislukte.

Filmografie

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.