Vioolconcert (Lindberg)

Lindbergs composities staan meestal garant voor een strijd tussen virtuositeit en stevigheid. Dit wordt bereikt door techniek af te wisselen met een betonnen fundering. Lindberg kwam tot deze compositiestijl door af te zien van invloeden van de tijdens zijn leerperiode altijd aanwezige overhand van Jean Sibelius als Finse componist. Echter rond het jaar 2000 kwam er een kleine kentering in de stijl van Lindberg, hij dreef toch langzaam naar Sibelius toe. De componist gaf dat zelf ook toe; in eerste instantie ontkende hij Sibelius, maar na die kentering bleek de invloed van Sibelius belangrijker dan hijzelf had gedacht.

Dit vioolconcert wijkt af van zijn standaardrepertoire. Dit komt mede doordat het concerto is geschreven voor een ensemble dat bestaat uit een Mozart-samenstelling, ver richting kamermuziek van Lindberg, gezien het fat dat hij meestal voor groot symfonieorkest schreef (wanneer een orkestcompositie uit zijn pen vloeide). Wat overbleef was de hoge graad van techniek, die nodig is om dit werk naar behoren uit te voeren, daarbij gebruikt de componsit het volledige register van de viool, die van hoog naar laag en andersom wordt gestreken en geplukt. Het “beton” is zeker niet weg, de overblijfselen daarvan zijn te horen als het solimuziekinstrument van hoog naar laag afdaalt en eindigt op het fundament gelegd door de contrabassen. Het werk ging in première tijdens een Mozartfestival in New York City; soliste was Lisa Batiashvili met het Mozart Festival Orchestra onder leiding van Louis Langré.

• Uitgave Sony Classical: Lisa Batiashvili met het Fins Radiosymfonieorkest o.l.v. Sakari Oramo opname 2007; combinatie met het Vioolconcert (Sibelius).