Vermicelli- & Macaronifabriek Jos Bauduin

De Vermicelli- & Macaronifabriek Jos Bauduin was een pastafabriek en familiebedrijf in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het fabrieksterrein aan de Grote Looiersstraat in het Jekerkwartier wordt anno 2019 ontwikkeld tot een nieuw woongebied, waarbij alleen de schoorsteen uit 1857 als aandenken aan het industriƫle verleden bewaard zal blijven.

Schoorsteen van de voormalige fabriek.

Geschiedenis

In Maastricht waren in de negentiende eeuw meerdere vermicelli-fabrikanten gevestigd. De oudste was waarschijnlijk Maastrichtsche Vermicelli- en Macaronifabriek v/h Pagnier fils & Co., die bestond van 1840 tot 1967. Daarnaast was er de Firma Chs. Fles, gelegen aan de Grote Looiersstraat 22. Die fabriek werd in 1903 door de Maastrichtse burgemeester Petrus Bauduin overgenomen. Hij voerde de productie van vermicelli op en zijn opvolger Jos Bauduin breidde uit met de productie van macaroni en spaghetti. De eigen merken "Stella", "Lions Brand", "Bauduin's Vermicelli" en "San Lorenzo" werden in de loop der jaren bekende namen. Tot in 1993 heeft de fabriek onder leiding van de directeur Edmond V.P.C. Bauduin geproduceerd.

In 1993 besloten de Bauduins de productie te staken, maar de het fabriekscomplex bleef nog jaren bestaan. De plaatselijke politiek wilde het terrein graag gebruiken voor sociale woningbouw, een jarenlange procedure hield dat echter tegen. Het terrein met fabriekshallen en de merkwaardige vierkante schoorsteen uit 1857 bleef tot 2013 eigendom van de erven Bauduin. In 2013 werd een plan gepresenteerd voor de bouw van 45 stadswoningen en een parkeergarage op het Bauduinterrein. Volgens het ontwerp blijft de schoorsteen uit 1857 behouden.

Inmiddels is de sloop van de voormalige gebouwen afgerond en wordt er in de zomer van 2016 gestart met de aanleg van de parkeergarage en kelders waarna de bouw van 24 luxe-appartementen en 12 stadsvilla's zal starten. Het gehele project zal in het voorjaar van 2019 worden opgeleverd.[1]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.