Veit Harlan

Veit Harlan werd geboren in een familie van kunstenaars. Zijn vader was romanschrijver en twee van zijn broers musici. Hij vertoefde onder de Berlijnse intelligentsia: Friedrich Kayssler, Max Reinhardt en Erwin Piscator.

Hij startte zijn loopbaan als acteur bij het Volkstheater en verscheen voor het eerst op het witte doek in een kleine rol in 1927. Hij speelde mee in een 20-tal films tot 1935. Vanaf 1933 sluit hij zich aan bij het Hitler-regime. Hetzelfde jaar deed hij zijn eerste regie, Die Pompadour met Käthe von Nagy. Hij specialiseert zich in de romantische idylle (Die Kreutzersonate in 1937 en Die Reise nach Tilsit in 1939). Vaak wordt de hoofdrol in zijn films gespeeld door de van oorsprong Zweedse actrice Kristina Söderbaum, met wie Harlan in 1939 zou trouwen.

In 1942 realiseert hij de eerste grote Europese kleurenfilm Die goldene Stadt, ook weer met Söderbaum in de hoofdrol. Vervolgens draait hij Immensee in 1943 en Opfergang in 1944, twee warrige melodrama's. Zijn bekendste film werd Jud Süß (1940), die tijdens de Tweede Wereldoorlog vertoond werd in alle door Duitsland bezette landen. Na de oorlog kreeg Harlan vanwege zijn Nazi-sympathieën een werkverbod. Na 1950 probeerde hij zijn carrière als regisseur voort te zetten, maar zijn films werden geboycot.

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Veit Harlan op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Zie de categorie Veit Harlan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.