Valencia (stad)

In 711 wordt Valencia veroverd door de Moren en begint de stad voor het eerst sinds jaren weer te groeien. De regionale leider in die periode was Abd al-Allah en van hem kreeg de stad de Arabische naam "Balansiya". De Moorse verovering verliep in dit geval opvallend vreedzaam en bestond in eerste instantie vooral uit het samenwerken van de Moorse en de oorspronkelijke bevolking. Valencia maakte nu deel uit van een van de taifarijken en groeide uit tot een belangrijke stad in de wijde omgeving. Aan het eind van de 11e eeuw werd de stad aangevallen door al-Mundir en later door de graaf van Barcelona, Berenguer II. Pas in 1093 kwam de stad daadwerkelijk in andermans handen, na de verovering van Rodrigo Diaz de Vivar (bijnaam: El Cid). Hij veranderde de moskeeën van Valencia in katholieke kerken en stelde de Franse monnik Jerôme aan als nieuwe aartsbisschop. El Cid sloot zich aan bij Koning Pedro I van Aragón en Graaf Ramón Berenguer III van Barcelona om zo de opkomst van de Arabische Almoraviden tegen te gaan. El Cid overleed in 1099, waarna zijn vrouw Doña Ximena de macht over Valencia gedurende drie jaar overnam, totdat de stad in 1102 uiteindelijk werd veroverd door de Almoraviden.

Op 28 september 1238 werd Valencia wederom uit Arabische handen afgepakt, ditmaal door Jaime de Veroveraar en zijn leger dat bestond uit onder anderen Italiaanse en Duitse soldaten. Meer dan 50.000 Almoraviden ontvluchtten de stad en op 9 oktober werd Valencia de hoofdstad van het nieuwe "Rijk van Valencia", onderdeel van het Koninkrijk Aragón. In 1348 werd de bevolking van de stad geteisterd door een grote pestepidemie en men begon zich te verzetten tegen de koning tijdens de zogenaamde "Oorlog van de Unie". In 1363 en 1364 verdedigde Valencia zich met succes tegen het leger van het Koninkrijk Castilië.

Plaza de Toros

Universiteit

Colegio del Patriarca

Rond 1400 braken stabielere tijden aan voor Valencia, de 15e eeuw staat dan ook wel bekend als de “Gouden Eeuw van Valencia”. In die periode groeide de stad zowel economisch als cultureel als nooit tevoren en was in 1483 de grootste stad van het Koninkrijk Aragón met ongeveer 75.000 inwoners. Er werd een groot aantal paleizen en kerken gebouwd waaronder “El Miguelete” en La Lonja de la Seda. Die laatste groeide uit tot de grootste markt van Europa en trok handelaren van het gehele continent aan, met name voor de koop en verkoop van zijde.

Ook werd het eerste boek van heel Spanje gedrukt in Valencia, in 1478. De literatuur in de stad bloeide als nooit tevoren en bekende schrijvers uit die tijd zijn Joanot Martorell en Ausiàs March. In 1502 werd tevens de Universiteit van Valencia geopend.

Tijdens de Spaanse Successieoorlog in de 18e eeuw koos Valencia de kant van Karel van Oostenrijk. Op 24 januari 1706 kwam de stad onder het Britse gezag van Graaf Charles Mondaunt. Zijn macht duurde echter maar 16 maanden, want op 17 april 1707 werd de stad wederom terugveroverd door de Spaanse koningen na de Slag bij Almansa.

Tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog aan het begin van de 19e eeuw werd Valencia opnieuw aangevallen en in bezit genomen, ditmaal door de Franse Generaal Suchet in 1811, maar ook die gezagsperiode was van zeer korte duur en de macht werd wederom overgenomen door de koninkrijken van Castilië en Aragón.

In 1900 werd de “Banco de Valencia” opgericht en was de stad geografisch gezien behoorlijk uitgebreid door het afbreken van de oude stadsmuren en de bouw van het stadsdistrict ‘Ensanche’. Valencia had in dat jaar een inwonertal van 213.550, wat een eeuw later, in 2000, ruim is verdrievoudigd tot 739.014. In de jaren 10 van de 20e eeuw werden de twee grote overdekte markten van de stad gebouwd en kreeg het haar eigen treinstation, het ‘Estació del Nord’. Deze groeiperiode werd ernstig verstoord door het begin van de Spaanse Burgeroorlog in 1936. Tijdens de drie jaar dat het land in oorlog verkeerde, werd Valencia de hoofdstad van het Republikeinse Spaanse Rijk en leed mede daardoor onder de hevige gevechten tussen het oude Spanje en het leger van Francisco Franco. De daaropvolgende dictatuur was een zwarte periode in de geschiedenis van de stad. De Valenciaanse taal werd compleet verboden, dat druiste namelijk in tegen de Spaanse moraal van de dictator en er heerste zeer strenge censuur tot en met zijn dood in 1975. In 1957 werd Valencia geteisterd door een ernstige overstroming van de rivier Turia, het water stond in sommige straten meer dan twee meter hoog, een economische catastrofe voor de stad. Hierdoor is in die tijd de rivier omgeleid en stroomt deze nu aan de westkant van de stad. In de jaren 80 werd begonnen aan de aanleg van de Metro van Valencia. In 2006 vond de zeilwedstrijd Port America's Cup plaats in Valencia, waarvoor een kanaal, haven en paviljoens, zoals het Veles e Vents-gebouw, werden aangelegd. Van 2008 tot en met 2012 werd de Grand Prix Formule 1 van Europa, op een stratencircuit binnen Valencia verreden.

• de Kathedraal van Valencia of la Seu (romaans-gotisch-barok, 1262-1356) heeft een achthoekige gotische klokkentoren die bekendstaat als El Miguelete. De kathedraal bezit vele kunstschatten, waaronder twee doeken van Goya en een gotisch albasten retabel in de capilla del Santo Cáliz.
• het laatgotische Palau de la Generalitat (15de eeuw), de Basílica de la Virgen de los Desamparados (tweede helft 17de eeuw) en de achterkant van de kathedraal staan aan de plaza de la Virgen.
• de iglesia de San Juan del Hospital (romaans-gotisch, 1238)
• het convento de Santo Domingo (gotisch-barok, 1239)
• de Almudín (gotisch, 14de eeuw) is een voormalige goederenopslagruimte, gebouwd op het Moorse alcazar. Sinds 1996 wordt de ruimte gebruikt voor tentoonstellingen.
• La Lonja de la Seda (de zijdebeurs) (1482-1548) wordt beschouwd als het mooiste gotisch burgerlijk gebouw van de stad (sala de Contratación).
• de Universidad de Valencia (1499) is een van de oudste en belangrijkste van Spanje.
• het Antiguo Convento del Carmen heeft een gotische en een renaissance kloostergang en heeft heden ten dage een museale functie.
• de iglesia de San Nicolás (gotisch maar binnen volledig omgebouwd in overladen barokstijl (churrigueresk)
• de iglesia de Santa Catalina (gotisch) valt op door haar barokke klokkentoren (17de eeuw)
• de iglesia del Patriarca o del Corpus Christi (1586-1615), het klooster en het Museo del Patriarca, een voormalig opleidingsinstituut voor priesters.
• de iglesia de los Santos Juanes staat rechtover de Lonja.
• het Palacio del Marqués de Dos Aguas (barok, 1740), een imposant stadspaleis heeft een weelderig gebeeldhouwd albasten hoofdportaal. Het herbergt het Museo Nacional de Cerámica y Artes Suntuarias González Martí.
• Van de muur die tot de 19de eeuw de historische stad beschermde blijven enkel twee versterkte toegangspoorten over: de Torres de Serranos (1392-1398) en de Torres de Quart (1441-1460). De Torres de Serranos werd niet afgebroken toen de stadsmuur werd weggehaald omdat het dienstdeed als gevangenis. De Torres de Quart had een defensieve functie. Napoleon kwam de stad binnen door deze poort. De torens vertonen nog de gaten van de kanonskogels die zijn afgevuurd door de Franse troepen.

De wijk die bekendstaat als Ensanche (Valenciaans voor Eixample - niet te verwarren met het Eixample in Barcelona), bestaat uit weidse straten met afgeronde hoeken, een overzichtelijke structuur die in de rest van de stad niet te vinden is. Eixample lijkt een openluchtmuseum met heel wat art-nouveau-architectuur:

• de Mercado Central (1914-1928)
• de Mercado de Colón (1914-1916)
• het station Estación del Norte (Demetrio Ribes, 1906-1917)
• het edificio Ferrer (1907-1908)
• het edificio de Correos (1915-1923) is een eclectisch gebouw met een aantal elementen van het modernismo
• het edificio Suay (1910)
• het Casa de los Dragones (1901)
• het Casa Noguera (1909)
• een aantal panden gelegen aan de Gran Via Marqués del Turia (Casa Ortega, edificio Chapa)
• een aantal panden gelegen aan de carrer de la Pau/Paz (edificio Grau, edificio Bolinches)

Buiten de Eixample:

• aan de haven van Valencia staan modernistische pakhuizen (tinglados)
• de Casa del Punto de Gancho (1906) ligt in het historisch centrum

• Santiago Calatrava
  • de Ciudad de las Artes y Ciencias (Stad van Kunsten en Wetenschappen). Dit enorme complex omvat verscheidene gebouwen:
    • het Palau de les Arts Reina Sofía (1995-2005) geeft onderdak aan een operazaal, een concertzaal, een kamermuziekzaal en een theaterzaal
    • de Hemisférico/Hemisfèric (1998) herbergt onder meer een IMAX-theater
    • El Museu de les Ciències Príncipe Felipe (2000) is een gigantisch wetenschapsmuseum
    • de Ágora (2009) wordt onder meer gebruikt voor tentoonstellingen en conferenties
    • de Umbracle (2000) is een langgerekte en grote exotische tuin
    • de Puente de l'Assut de l'Or (2004-2008) is een elegante tuibrug
    • L'Oceanogràfic (2002) is het grootste aquariumcomplex van Europa. Dit is het enige onderdeel van de Ciudad dat niet werd ontworpen door Calatrava maar door Félix Candela.
  • het metrostation Estación de la Alameda met bovengronds de Puente de la Exposición, een van de vele bruggen over de droge bedding van de Turia
  • de Puente de las Flores (2002)
• het Palau de la Música (José María García de Paredes, 1987)
• het Palacio/Palau de Congressos (Norman Foster, 1998)
• Veles e Vents ligt aan de haven (David Chipperfield, 2006)

• Bioparc (2008) is een zoo voor Afrikaanse dieren
• De ruim 200 jaar oude Jardín Botánico (Botanische Tuin) ligt even buiten het historisch centrum en beschikt onder meer over een invernadero (kas), een heel grote palmenfamilie, vetplanten, een rocalla (rotstuin), een aviario (volière), een aquarium en een umbráculo (schaduwrijke pergola).
• De Jardines del Real (of Jardines de Viveros) is het grootste park, vlakbij liggen de kleine Jardines de Monforte. Beide bevinden zich eveneens even buiten het historisch centrum.
• Op de bedding waarin voor de grote overstroming van Valencia in 1957, de Turia stroomde vindt men heden ten dage heel wat parken, de meer dan negen km lange Jardines de Turia (regelmatig onderbroken door sportvoorzieningen, speelpleinen en plantsoenen). Op diezelfde bedding is de befaamde Ciudad de las Artes y Ciencias (Stad van Kunsten en Wetenschappen) opgericht.
• Twintig km ten zuiden van de stad vindt men het uitgestrekte Parque Natural de la Albufera en het mediterrane bos Dehesa del Saler.

• Plaza de la Virgen, achter de kathedraal
• Plaza de la Reina waar de hoofdingang van de kathedraal zich bevindt.
• Plaza del Ayuntamiento (1931)
• Plaza Redonda (plaza del Clot) is een cirkelvormig plein dat dateert uit 1840.
• Plaza de la Almoina, naast de kathedraal
• Plaza de la Puerta del Mar

Museu de les Ciències Príncipe Felipe

• Ciutat de les Arts i les Ciències met onder andere Museu de les Ciències Príncipe Felipe
• Museo Nacional de Cerámica y Artes Suntuarias González Martí
• Galería del Tossal toont archeologische overblijfselen
• Huis-Museum Concha Piquer is gewijd aan de zangeres en actrice Concha Piquer
• Institut Valencià d'Art Modern (IVAM) met onder andere het Centro Julio González
• L'Oceanogràfic (Zeeaquarium)
• Museo Casa de las Rocas
• Museo del Arroz (Rijstmuseum). Het gebouw herbergt ook het Museo de la Semana Santa Marinera.
• Museo de Bellas Artes de Valencia (Museum van de schone kunsten)
• Museo de Ciencias Naturales (Museum voor natuurwetenschappen)
• Museo de Informática (Informatica-museum)
• Museo de la Asociación Valenciana de Arte y Tecnología Eléctrica - ARTTEL
• Museo de la Catedral (Museum van de Kathedraal)
• Museo de la Ciudad (Stadsmuseum)
• Museo de Prehistoria de Valencia
• Museo Fallero is gewijd aan de Fallas
• Museo de Historia de Valencia
• Museo Municipal de Ciencias Naturales
• Museo Valenciano de Historia Natural
• MUVIM - Museo Valenciano de la Ilustración y la Modernidad
• Museo del Patriarca

Valencia heeft net als Barcelona haar eigen stadsstranden. In totaal gaat het om bijna 15 kilometer strand, in en rondom het Albufera. De kustlijn van de stad is onderverdeeld in 6 verschillende stranden, die overigens overlopen in de stranden van nabijgelegen stadjes als Cullera:

• Playa de las Arenas
• Playa de la Malvarrosa
• Playa de Pinedo
• Playa del Saler
• Playa de la Devesa
• Playa Recatí

• Festival Las Fallas

Na de winter vallen sinaasappels van de bomen

Valencia is, net als de gehele regio Valencia, officieel tweetalig; men spreekt er zowel Spaans als Valenciaans. Het Valenciaans is zeer sterk verwant aan het Catalaans. In Valencia is Spaans daarentegen veruit de meest gesproken taal, in tegenstelling tot Catalonië waar beide talen even belangrijk zijn en het Catalaans soms belangrijker. Desondanks is het Valenciaans in Valencia zichtbaar, bijvoorbeeld op de borden van de metrostations en de straatnaambordjes. Ook hebben de vele verschillende delicatessen die uit de stad komen Valenciaanse namen. Valencia heeft, net als alle andere Spaanse steden, een druk en actief nachtleven. De meeste bars en nachtclubs zijn geconcentreerd rondom de buurt “Carmen” en de omgeving van de universiteiten.

Buiten de Spaanse nationale feestdagen heeft Valencia nog een aantal officiële lokale feestdagen, waarvan Las Fallas de belangrijkste is.

• januari: San Antonio Abad, San Vicente Mártir
• maart: Las Fallas (San José)
• april: San Vicente Ferrer
• mei: Las Cruces de Mayo, La Vírgen de los Desamparados, Corpus Christi
• juni: San Juan
• juli: De beurs van juli
• oktober: Dag van de “Comunidad Valenciana”

Las Fallas (Catalaans: Les Falles) is in Spanje een nationaal bekend festival, dat 19 dagen duurt. Traditioneel wordt het feest afgesloten in de nacht van 19 maart ter ere van Sint-Jozefsdag en trekt honderdduizenden mensen uit heel Spanje. Elke buurt van de stad heeft haar eigen ‘festivalorganisatie’, de zogenaamde “Casal Faller”. De verschillende "Casal Fallers” zamelen het gehele jaar door geld in, door het houden van feesten en verschillende soorten paella-diners, ook al is diner in dit geval een erg groot woord. Met het geld maakt elke “Casal Faller” uiteindelijk een ‘falla’, die bestaat uit een enorme pop van piepschuim (de kleintjes van papier maché) op een enorm stuk karton of hout volgehangen met vuurwerk. Al deze ‘fallas’ vormen eerst een grote parade en worden daarna massaal afgebrand door het afsteken van het vuurwerk, wat een spektakel en enorm veel lawaai oplevert. Het feest mag dan heel traditioneel zijn, in 2005 waren onder meer George W. Bush en Shrek twee van de fallas. Vanaf 1 maart tot en met 19 maart wordt elke dag om 14.00u bij het plein voor het stadhuis de zogenaamde mascleta's aangestoken. Dit is voornamelijk knalvuurwerk. Op meerdere avonden worden vuurwerkshows gegeven, die tot de grootste ter wereld behoren. Vooral de 'Nit del Foc' (de nacht van het vuur), het klapstuk van alle vuurwerkshows, trekt ieder jaar honderdduizenden toeristen naar Valencia.

Paella op straat

De gastronomie van Valencia is typisch mediterraans en een reflectie van de cultuur van de stad en haar omgeving. Er worden veel mediterrane groenten, fruit, vis en schaaldieren gegeten en erg weinig vlees. Het hoofdbestanddeel van de Valenciaanse keuken is rijst, het bekendste voorbeeld daarvan is natuurlijk de paella, die overigens op honderden manieren kan worden bereid. Een ander Valenciaans rijstgerecht is ‘arros al forn’, rijst uit de oven met tomaten, longaniza (een mediterraanse worst), morcilla (een Noord-Spaanse worst), aardappels, varkensribben en kikkererwten. De ‘arros a banda’ bestaat uit gegrilde rijst met verschillende soorten vis en groenten en ‘arros amb fesols i naps’ is een soepachtig rijstgerecht met witte bonen en koolraap.

Eveneens typisch Valenciaans is horchata; deze drank bestaat uit een melkachtige substantie gemaakt van (aard)amandelen, water en suiker.

Daarnaast is er ook het traditionele Valenciaanse drankje: Agua de Valencia, een mix van sinaasappelsap, cava (Spaanse mousserende wijn) en Cointreau. Dit alles is te proeven in een van de vele bars en cafés die de stad rijk is.

Een overblijfsel van de Moorse cultuur in Valencia is de enorme hoeveelheid zoetigheden die er worden gemaakt, waarvan de hoofdbestanddelen meestal honing, amandelen en suiker zijn. De “turrón”, een soort noga die in tientallen varianten te verkrijgen is, komt ook uit de regio van Valencia, oorspronkelijk eigenlijk uit Alicante. Deze worden in heel Spanje massaal gegeten tijdens de dagen rondom kerst.

Valencia heeft net als andere Spaanse steden een omvangrijk nachtleven en de etenstijden zijn er voor Europese begrippen laat, rond 22:00. Het nachtleven in de stad speelt zich af in drie zones: de Barrio del Carmen, Cánovas en Woody. De jonge Valencianen vermaken zich in de verscheidenheid aan bars, die meestal tot diep in de nacht geopend zijn. Een van de traditionele drankjes is agua de Valencia, een mix van sinaasappelsap en cava (Catalaanse champagne) en soms gin of Cointreau. Een ander nationaal bekend drankje uit Valencia is de horchata (Valenciaans: orxata), een ijskoud en zoet melkachtig drankje dat vooral in de zomer wordt gedronken. Het wordt gemaakt van “chufas” oftewel aardamandelen.

Sinds 8 oktober 1988 heeft Valencia haar eigen metro- en tramnetwerk, de Metrovalencia. Het werd de derde stad van Spanje, na Madrid en Barcelona, die over een metro beschikte. Het netwerk bestaat uit vier ondergrondse lijnen en één tramlijn. De nieuwste metrolijn verbindt het vliegveld van Valencia met het centrum. Het metronetwerk is ontstaan uit een regionaal lijnennet van metersporige lokaalspoorwegen die gemoderniseerd werden en met tunnels in de stad aan elkaar gekoppeld werden.

De haven van Valencia, ten oosten van de stad, is naar hoeveelheid verscheepte goederen gemeten de tweede zeehaven van Spanje.

Het vliegveld van Valencia verbindt de stad met vrijwel alle grote Spaanse steden en een groot aantal Europese steden, waaronder Brussel, Charleroi, Parijs, Düsseldorf, Rome, Londen, Milaan, Eindhoven en Amsterdam. In 2005 maakten iets meer dan 4 miljoen passagiers gebruik van het vliegveld. Het vliegveld van Valencia is de thuisbasis van de luchtvaartmaatschappij Air Nostrum, dochterbedrijf van Iberia. Het vliegveld is gelegen in het westen van Valencia (Manises) en is gemakkelijk bereikbaar vanaf de snelweg (A-7) en sinds 2007 ook met de metro.