USS Seawolf (1997)

De USS Seawolf (SSN-21) is het eerste schip van de gelijknamige klasse onderzeeërs van de Amerikaanse marine. Het is de vierde onderzeeër genoemd naar de vis de zeewolf. Het schip werd in gebouwd door de divisie "Electrical Boat" van de firma General Dynamics, in samenwerking met Newport News Shipbuilding. Op 24 juni 1995 werd het schip te water gelaten en gedoopt door Margaret Dalton. Op 19 juli 1997 werd het schip in dienst genomen, met Commandant David M. McCall als bevelvoerder.

USS Seawolf (1997)
De USS Seawolf tijdens testen op 16 september 1996.
Geschiedenis
Besteld	9 januari 1989
Werf	Electric Boat Company
Kiellegging	25 oktober 1989
Tewaterlating	24 juni 1995
Gedoopt	24 juni 1995
Status	In actieve dienst
Thuishaven	Naval Submarine Base New London
Algemene kenmerken
Lengte	108 m
Breedte	12,2 m
Diepgang	11,0 m
Deplacement	9.173 ton
Voortstuwing en vermogen	1 kernreactor type S6W
Vaart	35 knopen (65 km/u), 20 knopen (37km/u) in stilte
Bemanning	15 officieren en 101 matrozen
Bewapening	- acht 30 inch (762 mm) torpedobuizen - 50 torpedo's - 100 zeemijnen
Vliegtuigen en faciliteiten	n.v.t.
Portaal    Maritiem

De Seawolf is een ontwerp uit de Koude Oorlog, ontworpen als vervanging van de Los Angelesklasse en als antwoord op de Sovjet-Russische Akula-klasse. Oorspronkelijk waren er 29 boten gepland, maar met het einde van de Koude Oorlog werd het ontwerp als te duur aanzien. Er werden maar drie schepen van deze klasse gebouwd. In plaats werd de kleinere, maar ironisch genoeg duurdere, Virginiaklasse ontworpen.

Controlekamer van de USS Seawolf (SSN-21)

Insigne