Turbineplein

Een turbineplein is een pleinvorm waarbij de straten in het verlengde van de pleinwanden uitwaaieren. De straten komen dus niet recht tegenover elkaar op het plein uit.

Het principe van het turbineplein is bedacht door de Oostenrijkse stedenbouwkundige Camillo Sitte die streefde naar optisch besloten stedelijke pleinruimten, ondanks de wijdere straten die nodig waren voor het drukkere stedelijke verkeer in de tweede helft van de negentiende eeuw. De theorieën van Camillo Sitte werden waarschijnlijk in Nederland geïntroduceerd door de architect en stedenbouwkundige H.P. Berlage, die door hem sterk werd beïnvloed en de ontwerper is van het Mercatorplein. Een mooi voorbeeld van een turbineplein is het Hoofddorpplein.