Tino Rossi

Tino Rossi was de zoon van Laurent en Eugenie Rossi, en groeide op in een gezin met 8 kinderen. Zijn vader was kleermaker en zijn moeder verdeelde haar aandacht over het familiebedrijf en het huishouden. Constantin kreeg de naam een eerder geboren kind dat eind 1906 al jong was overleden. Zijn geboortehuis stond aan de rue Cardinal Fesch 43 in Ajaccio[4][5]

Als kind zong hij al graag en veel. Iedereen in zijn omgeving merkte dat hij een heel zuivere stem had. Hoewel hij goed kon leren, ging hij liever spijbelen.[5] Zijn stem had een lichte, vloeiende en wat omfloerste klank: een fluwelen stem met een bereik van bijna drie octaven.[1][5]

Tino Rossi's populariteit als zanger begon pas echt na zijn verhuizing naar Parijs in 1934. Toen het Casino de Paris hem enkele maanden later contracteerde, betekende dat zijn doorbraak. Het publiek stroomde al gauw toe. Vooral vrouwen stonden soms urenlang massaal voor de deur, alleen maar om een glimp van hem op te vangen. Hij gold als een charmezanger bij uitstek en werd voor wat betreft zijn uiterlijke aantrekkingskracht wel vergeleken met Rudolf Valentino. Marcel Pagnol, de schrijver en regisseur met wie Rossi later enkele films maakte, zei toen al van hem: Al zingt Tino uit het telefoonboek voor, de vrouwen beginnen te janken of te juichen, al naargelang zijn stemgebruik.[3]

Tijdens een optreden in 1941 leerde hij Lilia Vetti kennen. Na drie kortere huwelijken werd zij de echtgenote met wie hij zijn leven verder zou delen.[3]

Tino Rossi zong hits als Vieni... vieni..., Ave Maria en J'attendrai, maar bijvoorbeeld ook Yesterday van The Beatles. Zijn meest verkochte nummer is Petit Papa Noël, het meest geliefde Franstalige kerstliedje. Hij was de eerste artiest die wereldwijd miljoenen platen verkochte en kreeg een speciale massief gouden langspeelplaat uitgereikt voor de afzet van minstens 250 miljoen grammofoonplaten. Totdat Elvis Presley op het toneel verscheen, was er geen artiest die deze aantallen zelfs maar benaderde.[3][5]

Tino Rossi trad ook op als acteur speelfilms en operettes. Hij maakte bij elkaar 25 films, waarvan Candide' in 1960 de laatste was. In deze films speelde hij meestal de rol van de jonge held. In een interview zei hij daarover: Te veel en te lang. Ik liet me leiden door mijn ijdelheid. Die ijdelheid illustreerde hij ook met de pakken die hij droeg: Ik laat mijn kostuums altijd iets te groot maken, dan zeggen de mensen: "Goh, Tino, je bent magerder geworden" in plaats van "Goh, je wordt steeds dikker".[3]

Nadat zijn loopbaan leek afgelopen, beleefde hij in 1969 een verrassende terugkeer met de musical De Zonnekoopman. Hij trad op in veelbekeken tv-shows. Zijn laatste optreden als zanger was in 1982, in het Casino de Paris, waar het ooit ook was begonnen. Blijkens een interview was het hem vreemd te moede: Ik miste er mijn oude vrienden Gabin, Fernandel, Maurice Chevalier en Mistinguett te zeer. Ik voelde me er een eenzame oude man, die tevergeefs zocht naar de gezellige jaren van weleer.[3]

Desondanks had hij nog toekomstplannen die hij niet kon uitvoeren nadat hij begin 1983 in het ziekenhuis werd opgenomen en kanker aan de alvleesklier bleek te hebben. Tegenover de buitenstaander deed hij alsof hij weer de oude was. Bij de viering van het 42-jarig huwelijksjubileum met Lilia Vetti, had hij het nog over een terugkeer op het podium, net als in 1969: Ik werk hard aan een nieuw repertoire, want ik wil nog meer schitteren dan vorig jaar. Ik zit alleen met een probleem, ik ben veel sneller moe. Toch wil ik mijn plannen doorzetten, want ik denk dat ik me zonder de muziek zal vervelen en snel oud zal worden. Hij overleed echter op 26 september in het l'Hópital Américain in Neuilly, 76 jaar oud.[3]

Tino Rossi is vanaf 1934 tot en met 1977 in een dertigtal films te zien geweest en meestal ook als zanger te horen. Na enkele bijrollen waren er vanaf Marinella' in 1936 veel films waarin hij als publieksmagneet ook de centrale hoofdrol speelde. Deze rollen zijn in onderstaande tabel onderstreept. Na Tourments speelde Rossi alleen nog bijrollen. De originele titels zijn links naar artikelen op de franstalige Wikipedia. De jaartallen zijn vermeld in het formaat jjjj-mm-dd zodat er zinvol op gesorteerd kan worden.