The Thirty-Fathom Grave

Het is 1963. Een schip van de Amerikaanse marine is op verkenningstocht voor de kust van Guadalcanal wanneer de sonar geluiden oppikt van de zeebodem. De geluiden klinken alsof er iets tegen een metalen wand wordt geslagen.

Al snel ontdekt de bemanning van het schip een gezonken duikboot op de zeebodem. De duikboot ligt daar vermoedelijk al sinds een grote zeeslag uit de Tweede Wereldoorlog. Het geluid komt uit de richting van de duikboot. Een van de bemanningsleden maakt voor de grap de opmerking dat er misschien spoken in de duikboot zitten. Bell, een ander bemanningslid, reageert hier nogal heftig op. Kapitein Beecham laat meteen een duiker het schip onderzoeken. De duiker ontdekt dat het een Amerikaanse duikboot uit de Tweede Wereldoorlog betreft en dat het geluid inderdaad van binnenuit de duikboot komt.

De ontdekking van de duikboot lijkt Bell steeds zenuwachtiger te maken. Al snel blijkt waarom: Bell diende op deze duikboot op die fatale dag dat de zeeslag plaatsvond. Hij was de enige overlevende. Hij voelt dat de geesten van zijn voormalige collega’s hem vanuit de duikboot roepen om zich bij hen te voegen. Hij ziet enkele van hen zelfs als geesten voor zich verschijnen. Uiteindelijk stort Bell zich in zee en verdrinkt.

Kort hierop dringt de duiker het wrak van de duikboot binnen. Hij rapporteert dat een stuk van een machine voortdurend tegen de wand aan slingerde en zo het geluid veroorzaakte. Wel vindt hij acht lijken in het schip, waarvan een een hamer vasthoudt.