The Chords (Engelse band)
The Chords was een Britse band. De muziek van de groep verbond invloeden van punk en mod van de jaren 60, vooral van The Jam en The Who. Anders dan de meeste Mod Revival-bands probeerden ze niet tot de punk door te gaan, maar lieten ze zich bijvoorbeeld inspireren door Buzzcocks en The Undertones.
The Chords (Engelse band)
| ||||
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Oorsprong |  | |||
| Genre(s) | Pop | |||
| ||||
Oprichting
In januari 1979 zochten zanger/gitarist Billy Hassett en zijn neef, de bassist Martin Mason, via een rubriekadvertentie in New Musical Express verdere muzikanten. Er meldden zich twee gegadigden: gitarist Chris Pope en drummer Paul Halpin, die echter niet lang deze positie innam, maar spoedig de manager van de band werd. In plaats daarvan vervoegde zich Brett Ascott bij de band.
Carrière
In maart van hetzelfde jaar stonden ze voor de eerste keer op het podium en in juli werden ze door John Peel uitgenodigd om bij een Radio One sessie te spelen. De single Now It's Gone klom in september tot de 63e plaats in de Britse charts. Het daarop volgende nummer Maybe Tomorrow, dat de wederopkomst van het fascisme in Europa thematiseert, kwam zelfs op de 40e plaats en werd zodoende het grootste commerciële succes van de groep.
In mei 1980 verscheen het debuutalbum So Far Away, dat de 30e plaats van de albumcharts bereikte. In november werd Hassett uit de band gegooid en vervangen door Kip Herring. In de zomer van 1981 werd de band ontbonden.
In 1986 verscheen nog een live-album, dat werd gepubliceerd onder de veelzeggende titel No One's Listening Anymore.
Discografie
Singles
- 1979: Now It's Gone
- 1980: Maybe Tomorrow
- 1980: Something's Missing
- 1980: The British Way of Life
- 1980: In My Street
- 1981: One More Minute
- 1981: Turn Away Again
Albums
- 1980: So Far Away
- 1986: No One's Listening Anymore
Bronnen, noten en/of referenties
|