Tell (archeologie)

Een tell of tall (van het Arabische تَل tell "heuvel"[1]) is een kunstmatige heuvel waarvan er vele voorkomen in het Midden-Oosten. De heuvels zijn ontstaan door eeuwen van menselijke bebouwing, waarna op het puin van oude gebouwen weer nieuwe werden gebouwd.[2] Een typische tell ziet eruit als een afgeplatte kegel, met een vlakke top en hellingen rondom.[3]

Tell Mar Elias in het noorden van Jordanië

In het Hebreeuws wordt het verschijnsel תל tel genoemd[3]; in het Turks spreekt men van höyük, in het Perzisch van tepe, in het Grieks van μαγούλα (magoula), in het Roemeens van măgură en in het Bulgaars van могила (mogila).

Men vindt vergelijkbare geografische verschijningen in Nederland, te weten terpen en wierden.

Archeologische achtergrond

Een tell is een heuvel die ontstaat doordat vele generaties mensen achtereenvolgens dezelfde plek bebouwen en weer verlaten. Door de jaren heen stijgt het niveau, waardoor zich een heuvel vormt. Het belangrijkste bestanddeel van een tell is adobe, een bouwmateriaal dat bestaat uit zongedroogde klei en dat snel vergaat. Wanneer men een tell opgraaft, vindt men vaak de resten van bouwwerken zoals openbare of militaire gebouwen, tempels of huizen. De diepte waarop de bouwwerken zich bevinden, helpt bij hun datering. Vaak overlappen de gebouwen elkaar horizontaal, verticaal of in beide richtingen, wat de datering kan bemoeilijken. Archeologen kunnen beslissen de site van een tell op te graven om zijn architectuur, gebruik en datering te bepalen. Aangezien een tell opgraven echter een destructief proces is, hebben fysici en geofysici niet-destructieve methoden ontwikkeld om tell-sites in kaart te brengen.[4]

Afbeeldingen

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.