Symfonie nr. 7 (Gade)

De symfonie had Gades “oorlogssymfonie” kunnen worden. Hij schreef het merendeel gedurende de maanden augustus en september 1864, toen het wel duidelijk was dat de Denen het onderspit zou delven in de Tweede Duits-Deense Oorlog. Men schatte later in dat het scherzo pas uit de pen kwam een maand voor de eerste uitvoering. Gade schreef aan zijn schoonzuster al dat het een levendig klinkende symfonie was, die in het geheel niets met de oorlog te maken had, noch met de schuldige politici. Die oorlog kreeg nog wel een staartje voor deze symfonie. Deze werd voor het eerst uitgevoerd in Leipzig door het Gewandhausorchester, maar niet onder leiding van de componist. Nu stond Carl Reinecke te dirigeren. Gade bleef veilig in Denemarken waar hij op 8 maart 1865 de baton hanteerde voor zijn Musikforeningen. De symfonie werd vlak daarna uitgegeven door Breitkopf & Härtel.

Symfonie nr. 7
Componist	Niels Gade
Soort compositie	symfonie
Gecomponeerd voor	symfonieorkest
Toonsoort	F majeur
Opusnummer	45
Compositiedatum	1864/1865
Première	2 maart 1865
Opgedragen aan	Maatschappij ter bevordering van de Toonkunst
Duur	30 minuten
Vorige werk	opus 44: Sextet
Volgende werk	opus 46: Ved solnetgang
Oeuvre	Oeuvre van Niels Gade
Niels Gade
Portaal    Klassieke muziek

Niels Gade voltooide zijn Symfonie nr. 7 in 1865.

De symfonie heeft een Nederlands tintje; het is opgedragen aan de Maatschappij ter bevordering der Toonkunst, die hem net tot erelid had benoemd.

De symfonie heeft vier delen:

1. Allegro risoluto
2. Andante
3. Scherzo: Allegro vivace
4. Finale: Allegro vivace

Gade schreef het werk voor

• 2 dwarsfluiten, 2 hobo’s, 2 klarinetten, 2 fagotten
• 4 hoorns, 2 trompetten, 3 trombones
• pauken,
• violen, altviolen, celli, contrabassen