Suite bergamasque

De Suite bergamasque van Claude Debussy is een vierdelige compositie (een suite) voor piano solo, voltooid in 1905.


Clair de lune

Votre âme est un paysage choisi
Que vont charmant masques et bergamasques
Jouant du luth et dansant et quasi
Tristes sous leurs déguisements fantasques.
Tout en chantant sur le mode mineur
L’amour vainqueur et la vie opportune
Ils n’ont pas l’air de croire à leur bonheur
Et leur chanson se mêle au clair de lune,
Au calme clair de lune triste et beau,
Qui fait rêver les oiseaux dans les arbres
Et sangloter d’extase les jets d’eau,
Les grands jets d’eau sveltes parmi les marbres.

Paul Verlaine

Achtergrond

Het werk ontleent zijn titel aan de tweede regel uit het gedicht Clair de lune, opgenomen in Paul Verlaines dichtbundel Fêtes galantes. In die tweede regel is op schitterende wijze een binnenrijm aangebracht, die door zijn vorm heel muzikaal aandoet.

Bergamasque is het bijvoeglijk naamwoord (in het Frans) van Bergamo in Italië. Er wordt een oude boerendans uit die stad mee bedoeld. Deze boerendans is een zeer snelle dans in 6/8 maat met het accent op de vierde tel. Het doet wat vreemd aan, dat Debussy wél de dans noemt, maar het metrum niet laat terugkomen in zijn suite.

De Suite bergamasque, is een fascinerend werk voor piano. Niet alleen door zijn rijke, impressionistische kwaliteiten, maar zeker door zijn mysterieuze karakter. Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de Suite bergamasque, meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen.

Aangenomen wordt, dat Debussy al in 1890 begon aan de suite. In 1905 herzag hij dit werk, publiceerde hij het en gaf het de naam die het werk nu heeft.

Delen van de suite
Fragment van Clair de lune

De Suite bergamasque bestaat uit vier delen. In dit werk breekt Debussy door met nieuwe klanken. Vooral het derde deel van de suite: Clair de lune moet bij de eerste uitvoering ervan sensatie hebben opgeroepen.

De delen van Suite bergamasque dragen de volgende titels:

  1. Prélude
  2. Menuet
  3. Clair de lune
  4. Passepied
  • Het eerste deel Prélude, met een tempo tempo rubato, is vol van dynamische contrasten, zeker in het begin hiervan maar ook in het slot. Het roept een gevoel van improvisatie op. Hier wordt de latere stijl van Debussy al aangekondigd.
  • Het volgende deel Menuet, laat het menuet uit de barok herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel.
  • Het derde deel, Clair de lune, is een zeer dromerig, feeëriek deel in de suite. De melodie klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld. De titel Clair de lune komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine.
  • Het laatste deel, met de titel Passepied, is door zijn grote verschillen in de partijen voor linker- en rechterhand lastig te spelen, maar levert een wonderlijk en gecompliceerd geluid op.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.