Stichting Industrieel Erfgoed Leiden (STIEL)

De Stichting Industrieel Erfgoed Leiden (STIEL) is een organisatie die zich op basis van vrijwilligers bezig houdt met het industrieel erfgoed in Leiden en omstreken.

Vooral in de jaren 80 en 90 was de stichting zeer actief en inventariseerde met haar leden vrijwel al het industrieel erfgoed in Leiden in de tijd dat ontwikkelaars en gemeenten sloop nog als de beste oplossing zagen. Als toonaangevende organisatie wist STIEL veel industrieel erfgoed te behoeden voor dit lot. De activiteiten van STIEL bestonden uit het in kaart brengen, documenteren, onderzoeken en fotograferen van het industrieel erfgoed om daarna de verzamelde gegevens via publicaties, tentoonstellingen naar buiten te brengen. Ook draagt STIEL nieuwe monumenten voor bij de gemeente, of tekent bezwaar aan bij mogelijke sloop.

Oprichter, en later erevoorzitter van STIEL was Henk Budel. Kenmerk van STIEL is dat zij een lobby voor erfgoed initieerde vanuit een constructieve en samenwerkende houding. Ze werkte daarbij ook veel samen met de Vereniging Oud Leiden, die door STIEL gevoed werd met informatie, waarmee Oud Leiden de belangenbehartiging verder kon opzetten.[1] Vanaf 1987 gaf de stichting een eigen blad uit onder de naam Wielz, dat in 1990 verder ging onder de naam STIELz en tot en met 2014 in gedrukte oplage verscheen.[2]. STIEL is lid van de Stichting Federatie Industrieel Erfgoed Nederland(FIEN). Hoewel de stichting nog altijd bestaat is STIEL ingekrompen sinds 2014, toen bestuursfuncties niet meer ingevuld konden worden. Ook het magazine verschijnt inmiddels niet meer en als gevolg daarvan slonk het aantal donateurs. De updates op de website zijn in 2018 gestaakt. Een deel van het archief van STIEL is inmiddels overgedragen aan FIEN. De erfenis van STIEL in Leiden blijft echter aanzienlijk. Dankzij STIEL is cultureel en industrieel erfgoed stevig bij de stadbestuurders tussen de oren gekomen en is de aandacht voor monumentenbehoud blijvend gebleken.