Stephen Bunting

Als tiener won Bunting al een aantal toernooien: de British Teenage Open en de World Youth Masters in 2001 en de WDF Europe Youth Cup in 2002. Op zijn achttiende maakte hij zijn debuut op het World Professional Darts Championship. In de eerste ronde versloeg hij Vincent van der Voort en hij verloor vervolgens in de tweede ronde van Ted Hankey. Een jaar later, in 2005, stond Bunting opnieuw op Lakeside, maar dat jaar verloor hij al in de eerste ronde van John Henderson.

Vervolgens braken er mindere jaren aan voor Bunting. In 2005 haalde hij nog de halve finale van het Norway Open en het Northern Ireland Open, maar hij wist zich niet meer te kwalificeren voor het Wereldkampioenschap. In 2008 won Bunting het Lytham St. Annes Open, waar hij in de finale Robbie Green met 5–2 versloeg. Hetzelfde jaar won hij het Northern Ireland Open en wist hij zich te plaatsen voor Lakeside 2009 als stand-by speler.

In 2012 won Bunting zijn eerste grote toernooi. Hij wint de Winmau World Masters door met 7–4 van Tony O'Shea te winnen. In december 2012 won hij zijn tweede grote toernooi, de Zuiderduin Darts Masters door in de finale Alan Norris met 5–0 te verslaan. In 2013 won Bunting weer de Winmau World Masters door in de finale James Wilson te verslaan met 7–0. In 2014 won hij het World Professional Darts Championship. In de finale versloeg hij Alan Norris met 7–4.

Bunting kondigde op 22 januari 2014 aan dat hij de overstap maakt naar de PDC. Bunting gaf aan dat, ondanks dat het een lastige beslissing was, hij dit hoofdzakelijk deed in het belang van zijn gezin. Omdat Bunting bij de beste vier op het officieuze BDO WK zat, hoefde hij niet de Q-School te spelen en kreeg hij automatisch een tourkaart voor twee jaar.[2][3] Op de PDC World Darts Championship 2015 haalde hij de kwartfinale.

• 2004: Laatste 16 (verloren van Ted Hankey 0–3)
• 2005: Laatste 32 (verloren van John Henderson 0–3)
• 2009: Laatste 32 (verloren van Gary Robson 1–3)
• 2010: Laatste 16 (verloren van Tony O'Shea 0–4)
• 2011: Kwartfinale (verloren van Dean Winstanley 1–5)
• 2013: Laatste 16 (verloren van Darryl Fitton 2–4)
• 2014: Winnaar (gewonnen van Alan Norris 7–4)

• 2015: Kwartfinale (verloren van Raymond van Barneveld 4–5)
• 2016: Laatste 32 (verloren van Raymond van Barneveld 3–4)
• 2017: Laatste 64 (verloren van Darren Webster 2-3)
• 2018: Laatste 64 (verloren van Dimitri Van den Bergh 1-3)
• 2019: Laatste 64 (verloren van Luke Humphries 1-3)
• 2020: Laatste 16 (verloren van Michael van Gerwen 0-4)