Steenhouwersmerk
Een steenhouwersmerk is een merkteken dat de steenhouwer aanbracht op zijn werkstuk na voltooiing. Het werd gebruikt om de productie bij te houden (veel werk gebeurde op stukloon) en voor de kwaliteitscontrole. Van veel oude steenhouwersmerken bestaat documentatie.
Meestal werden steenhouwers die voor een groot project werkten per werkstuk betaald. Om deze werkstukken te identificeren merkte iedere steenhouwer zijn stuk met zijn eigen teken. Veel parementblokken werden door de steenhouwer met dezelfde vlakke beitel gesigneerd als waarmee hij het blok had gehouwen, vandaar dat veel steenhouwersmerken uit eenvoudige rechte lijnen zijn opgebouwd. Aan deze steenhouwersmerken is de historie van een gebouw vaak goed af te lezen, daar er over veel steenhouwersmerken documentatie bestaat. De merken waren ook een middel om de kwaliteitscontrole te vergemakkelijken.[1]
In de Middeleeuwen was er veel vraag naar goede steenhouwers en ontstonden er binnen het steenhouwersgilde drie rangen: de leerling, de gezel en de meester. De leerling werkte voor de meester als betaling voor zijn opleiding, de gezel werd betaald en had gevorderde vaardigheden. De meester-steenhouwers ten slotte waren de mensen die het vak volledig machtig waren. Niet alleen konden zij alle werken uitvoeren, maar zij beheersten ook diverse aspecten van vormgeving en ontwerpen.
Het steenhouwersmerk werd door de gilden geregistreerd, om bij te houden welke steenhouwers bij het gilde ingeschreven stonden en derhalve vergunning hadden om in de desbetreffende plaats te werken.
 |
Zie de categorie Stonecutter marks van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Bronnen, noten en/of referenties
|