Songlingornis

In 1992 groef Hou Lianhai bij Boluochi in Liaoning een aantal vogelfossielen op. Eén daarvan werd in 1995 door Zhou Zhonghe toegewezen aan Chaoyangia. Later kwam Hou tot de conclusie dat het een aparte soort was.

In 1997 benoemde en beschreef Hou de typesoort Songlingornis linghensis. De geslachtsnaam verbindt de naam van een heuvelrug ten zuidoosten van de vindplaats, de Sing Long, met een Oudgrieks ornis, "vogel". De soortaanduiding verwijst naar de Ling He, een rivier in Liaoning.

Het holotype, IVPP V10913, is gevonden in een laag van de Jiufotangformatie die dateert uit het late Aptien. Het bestaat uit een gedeeltelijk skelet met schedel en onderkaken, platgedrukt op een enkele plaat. De tegenplaat ging bij de berging verloren. Veel botten zijn slechts als afdrukken aanwezig. Het skelet ligt niet in verband.

Songlingornis heeft een geschatte lengte van negentien centimeter.

De oorspronkelijke diagnose door Hou is sterk verouderd. Nar moderne begrippen zijn er slechts twee onderscheidende kenmerken. De bovenrand of voorrand van het schouderblad is vrijwel recht. Het zijdelingse achterste uitsteeksel van het borstbeen heeft een verbreding aan het uiteinde die 28% van de totale lengte van het borstbeen bedraagt.

In het dentarium van de onderkaak staan twaalf tanden.

Hou plaatste Songlingornis in 1997 in een eigen Songlingornithidae. Mogelijke verwanten zijn Yanornis, Yixianornis en Piscivoravis.

Het volgende kladogram toont een mogelijke positie van Songlingornis in de evolutionaire stamboom.

• Zhou Z., 1995, "New understanding of the evolution of the limb and girdle elements in early birds - evidences from Chinese fossils", In: Sun and Wang (eds.). Sixth Symposium on Mesozoic Terrestrial Ecosystems and Biota. Short papers p 209-214
• Hou L., 1997, Mesozoic birds of China Taiwan Provincial Feng Huang Ku Bird Park. Taiwan: Nan Tou. 228 pp