Soechoj Soe-35

De Soechoj Soe-35[1] (Russisch: Су-35) (NAVO-codenaam: Flanker-E variant 1) is een multirol straaljager die ontwikkeld is in de Sovjet-Unie. Het toestel is ontwikkeld als onderdeel van een modernisatieprogramma voor de Soe-27 en bracht later de Soe-30 serie voort.[2]

Soechoj Soe-35BM
Algemeen
RolMultirol straaljager
Bemanning1
Status
Eerste vlucht1 april 1992
Aantal gebouwd15+
GebruikOp kleine schaal in de Russische luchtmacht (1996-)
Afmetingen
Lengte21,9 m
Hoogte5,9 m
Spanwijdte15,3 m
Gewicht
Brandstofgewicht:10.250 kg
Wapenlast8.000 kg
Startgewicht25.300 kg
Max. gewicht34.500 kg
Krachtbron
Motor(en)2× Saturn 117S
Stuwkracht2× 142 kN
Prestaties
TopsnelheidMach 2,25
Vliegbereik3600 km
Dienstplafond18.000 m
Bewapening
Boordgeschut1× GSh-301 30 mm, 150 patronen
Ophangpunten12
Raketteno.a. R-27, R-73, R-77, Ch-29, Ch-31 en Ch-59
Portaal    Luchtvaart

Ontwikkeling

De ontwikkeling van de Soe-35 begon eind jaren 80 onder de aanduiding T-10M, maar de aanduiding Soe-27M wordt ook gebruikt. In totaal werden elf prototypes gebouwd, vier hiervan (staartnummers 701, 702, 706 en 707) waren verbouwde Soe-27's de andere zeven waren volledig nieuw. Het elfde prototype werd later hernoemd naar Soe-37.

Het modernisatieprogramma waar de Soe-35 uit voortkwam kan het beste gezien worden als een toepassing van nieuw ontdekte technologieën in verschillende gebieden op het originele ontwerp van de Soe-27. Zo beschikt het toestel over de nieuwe N-011 passieve phased-arrayradar, werd het glazen cockpit-principe voor het eerst toegepast in een Sovjet-straaljager en bestaan delen van het toestel uit een met koolstofvezel versterkte kunststof. Ook zijn veel verbeteringen van de Soe-33 overgenomen: de voorvleugels en sonde voor bijtanken in de lucht werden beide overgenomen van dit toestel, evenals het dubbele voorwiel en de extra wapenophangpunten. De brandstofcapaciteit en daarmee het vliegbereik van het toestel werd vergroot door de plaatsing van een extra brandstoftank in elk van de staartvinnen. Hiermee werd de brandstofcapaciteit vergroot van 9400 naar 10.250 kg.

Soe-35UB op de MAKS-vliegshow in 2001.

Eind jaren 1990 ontwikkelde KnAAPO een trainingsvariant van de Soe-35 genaamd Soe-35UB.[3] Deze variant nam de N-011M radar over van de Soe-37. Deze tweezitter vloog voor het eerst in 2000.

Soechoj zelf heeft daarna de Soe-35BM ontwikkeld, wederom om de laatste technieken toe te passen. Deze variant beschikt naast de verbeteringen van de gewone Soe-35 over de Irbis-E hybride phased-array radar die dertig luchtdoelen tegelijk kan volgen en acht tegelijk kan aanvallen. Ook kan de radar vier gronddoelen volgen waarvan twee tegelijk aangevallen kunnen worden. Verder beschikt het toestel over twee Saturn 117S motoren met stuwstraalbesturing en een stuwkracht van 142 kN.[4] De voorvleugels werden bij deze variant echter overbodig geacht door de aanwezigheid van de motoren met stuwstraalbesturing.

Zie de categorie Sukhoi Su-35 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.